Op een dag kreeg mevrouw Klein een staart. Ze wist niet wat ze zag. Het was de staart van een konijn. Ze zei niets, ze gaf geen kik. Maar het bleef niet bij een staart. De oren van mevrouw Klein bleven groeien en groeien. Gelukkig is er ook een meneer Klein. Die ziet de oren van zijn vrouw en bedelft haar onder de kusjes. `Ik vind je lief zo, zegt hij. `Je bent een heel lief konijn. `Jaap Lamberton laat in zijn tekeningen evenveel open als Imme Dros dat doet in haar tekst. Men zou kunnen zeggen dat zijn tekeningen op vaak verbluffende wijze beelden doen vermoeden. Door zijn werk is een even ongewone als bijzondere verbinding tussen tekst en tekeningen ontstaan. Ongewoon. En zeker de zeldzaamste en stimulerendste van dit jaar. Juryrapport Woutertje Pieterse Prijs 1993
