De Spinozaspecialist Ariel Chipman zit in zijn stoel en laat zijn hand slap neerhangen van de armleuning. Zijn wilskracht is gebroken, hij beseft dat hij al die tijd in een theoretisch spiegelpaleis heeft geleefd en dat Spinoza's filosofie van de blijheid hem in het echte leven geen enkele steun biedt. In acht hilarische monologen leveren hijzelf, zijn vrouw Nadine, een kennis en een psychologe commentaar op het debacle.
Tegen de eenzaamheid van de personages en 'de slee van Arthur Schopenhauer' die hen geruisloos naar de dood voert, lijkt geen kruid gewassen. Maar juist waar we het niet verwachten gloort tussen de regels door een sprankje hoop. Het leven als geheel mag dan zinloos zijn, de delen kunnen wel degelijk zin en waarde hebben. De liefde, bijvoorbeeld, of een nieuwe jurk.
Tegen de eenzaamheid van de personages en 'de slee van Arthur Schopenhauer' die hen geruisloos naar de dood voert, lijkt geen kruid gewassen. Maar juist waar we het niet verwachten gloort tussen de regels door een sprankje hoop. Het leven als geheel mag dan zinloos zijn, de delen kunnen wel degelijk zin en waarde hebben. De liefde, bijvoorbeeld, of een nieuwe jurk.
