Dit is het zesde boek van Loes van Loon en haar gids Hebenes.
Het centrale thema van dit boek zijn stigma's, wonden opgelopen in vorige levens, fantoompijnen van de ziel die hun verklaring meestal niet kunnen vinden in dit leven.
Veel mensen reageren op situaties in hun leven op een manier die ze zelf niet begrijpen, alsof ze bewogen worden door een onbekende, inwendige drijfveer. In de ziel kan zich een bepaalde kennis hebben vastgezet, die voortkomt uit onverwerkte emoties uit een bepaald leven. In een later leven kan zich dat manifesteren in psychische klachten, al dan niet gepaard gaand met vormen van lichamelijk lijden.
Dit boek gaat over oude pijnplekken in de herinnering van de ziel, en wil de lezer bewust maken van de veelheid van manieren waarop die onbewuste herinneringen het leven kunnen belemmeren. Uiteindelijk zal verwerking van die oude pijn de mens vooruit brengen in zijn persoonlijke evolutie.
Liefdeslicht doorbreekt Zielepijn was een moeilijk proces voor de auteur, zoals ze herhaaldelijk moest verzuchten, en ook voor de vele lezers die reikhalzend uitkijken naar deze boeken die ze samen met Hebenes schrijft, kan het hier en daar nogal confronterend zijn.
