Raak me niet aan! – Noli me tángere van José Rizal is dé grote roman van de Filipijnen.
Een fel-realistische beschrijving van het leven in de Filipijnen onder de Spaanse heerschappij, in een tijd van misbruik, hebzucht, wrede onderdrukking, martelingen en executies.
Maar tegelijkertijd ook een spannende historische roman, een tragische liefdesgeschiedenis en een wanhopig politiek statement – vol sarcasme en humor.
Door de sarcastische wijze waarop de immorele priesters en machthebbers belachelijk worden gemaakt, groeide het boek uit tot een sterk wapen in de strijd tegen de Spaanse tirannie.
De wraak van de priesters – de veroordeling en executie van José Rizal – versnelde de val van de Spaanse kolonisator.
In de woorden van José Rizal zelf:
'De roman gaat over veel zaken die tot nu toe nooit zijn aangeraakt. …
Ik heb geschreven over de sociale omstandigheden in de Filipijnen en over het leven van de Filipino's. Ik heb de waarheid verteld over onze overtuigingen, onze hoop, onze verlangens, onze klachten en onze zorgen. Ik heb geprobeerd om het verschil te laten zien tussen echte religie en de hypocrisie die ons onder die mantel heeft verarmd en mishandeld. … Ik heb niet gehuild over onze tegenslagen, maar er juist om gelachen. Niemand wil een boek vol tranen lezen, en bovendien is lachen het beste middel om verdriet te verbergen.
De gebeurtenissen die ik heb beschreven zijn allemaal waar en ook daadwerkelijk voorgekomen.'
Een fel-realistische beschrijving van het leven in de Filipijnen onder de Spaanse heerschappij, in een tijd van misbruik, hebzucht, wrede onderdrukking, martelingen en executies.
Maar tegelijkertijd ook een spannende historische roman, een tragische liefdesgeschiedenis en een wanhopig politiek statement – vol sarcasme en humor.
Door de sarcastische wijze waarop de immorele priesters en machthebbers belachelijk worden gemaakt, groeide het boek uit tot een sterk wapen in de strijd tegen de Spaanse tirannie.
De wraak van de priesters – de veroordeling en executie van José Rizal – versnelde de val van de Spaanse kolonisator.
In de woorden van José Rizal zelf:
'De roman gaat over veel zaken die tot nu toe nooit zijn aangeraakt. …
Ik heb geschreven over de sociale omstandigheden in de Filipijnen en over het leven van de Filipino's. Ik heb de waarheid verteld over onze overtuigingen, onze hoop, onze verlangens, onze klachten en onze zorgen. Ik heb geprobeerd om het verschil te laten zien tussen echte religie en de hypocrisie die ons onder die mantel heeft verarmd en mishandeld. … Ik heb niet gehuild over onze tegenslagen, maar er juist om gelachen. Niemand wil een boek vol tranen lezen, en bovendien is lachen het beste middel om verdriet te verbergen.
De gebeurtenissen die ik heb beschreven zijn allemaal waar en ook daadwerkelijk voorgekomen.'
