Een aangrijpend boek over groot worden, afscheid nemen en vriendschap
'Zacht sloot Appelaar hen in zijn takken. Zacht en lief. Ook hij miste mama en papa uil heel erg. Lang woonden ze in zijn kruin. Hoelang? Dat wist hij niet meer. Maar vergeten deed hij hen niet. Nooit. Dát wist hij zeker. Hoe kon hij ook? Mama uil en papa uil hadden hem gekozen als hun huis. En nu was hij het huis van hun twee uilenjongen. Meer nog... hij zorgde voor hen. Met liefde. Heel veel liefde. Hij was hun... ja, hoe noem je een appelboom die voor uilenjongen zorgt?'
'Zacht sloot Appelaar hen in zijn takken. Zacht en lief. Ook hij miste mama en papa uil heel erg. Lang woonden ze in zijn kruin. Hoelang? Dat wist hij niet meer. Maar vergeten deed hij hen niet. Nooit. Dát wist hij zeker. Hoe kon hij ook? Mama uil en papa uil hadden hem gekozen als hun huis. En nu was hij het huis van hun twee uilenjongen. Meer nog... hij zorgde voor hen. Met liefde. Heel veel liefde. Hij was hun... ja, hoe noem je een appelboom die voor uilenjongen zorgt?'
