Lezersrecensie
De soepbus (3.5*)
De soepbus is de nieuwste roman van Masja de Vogel waar ze de lezer meeneemt in het leven van de jonge Roos. Naast dat ze in Nederland op straat leeft, heeft ze ook in het buitenland de nodige avonturen meegemaakt. Maar hoe vergaat het haar als er een ommekeer plaatsvindt in haar leven?
Roos leert op negentienjarige leeftijd Lugi kennen waarmee ze al snel in een relatie mee beland. In eerste instantie verblijven ze een tijdje bij zijn moeder die haar probeert te waarschuwen maar de taal is toch een belangrijke barrière. Het leven bestaat vooral uit nietsdoen, rondreizen en hasj roken. Als ze terug keert naar Nederland, neemt ze Lugi mee. Ze zien grote plannen om de aangekochte spullen op markten en braderieën te verkopen. Maar wat ook mee naar Nederland gaat is anderhalf kilo hasj die Lugi heel bewust door Roos bij de douane naar Nederland laat brengen. Eenmaal in Nederland laat Lugi haar zitten en kan Roos bij haar vader ook niet echt terecht omdat ze te pas en onpas maar binnen komt vallen. Maar wat opent haar ogen als ze hulp krijgt uit toch wel onverwachte hoek?
De soepbus is een verhaal waar ik wel even in moest komen. Dit heeft vooral te maken met de afstandelijke schrijfstijl op het vlak van emoties. Ik las het allemaal wel, maar voelde dit niet in connectie met voornamelijk Roos. Het was alsof ze het van grote afstand schreef en niet zelf ervaarde. Maar wat heeft Roos een bewogen leven gehad waar drugs een grote rol speelde. Ze neemt onbewust grote risico's mede doordat Lugi haar daarin stimuleert en liefde toch blind is.
Gelukkig vind Roos dankzij een straatpastor haar eigen ik weer terug en kan ze uiteindelijk door middel van de soepbus andere helpen. De weg ernaartoe is lang, maar het heeft Roos wel veel inzichten gegeven. De Vogel schrijft De soepbus vanuit verschillende verhaallijnen waardoor je een goed beeld krijgt over haar leven in het Midden-Oosten en in Nederland. Roos is een jonge en enigszins fragiel meisje die na mate ze ouder wordt haar eigen ik weet te vinden. Heel mooi om haar gevecht te zien, maar ook haar keuzes om verder te willen leven.
Ik geef De soepbus graag 3.5 sterren. Ik had toch een andere verhaallijn verwacht waarbij haar leven op straat in Amsterdam nog meer belicht zou worden. Ook vond ik de emotie ver van haar af staan, terwijl de auteur deze toch wel probeert te koppelen aan Roos. Ik had zo graag haar echte gevoel gevoeld. De Vogel mag trots zijn op het eindresultaat want het zal veel mensen een beeld kunnen geven wat het betekent als je op zoek bent naar je identiteit.
Roos leert op negentienjarige leeftijd Lugi kennen waarmee ze al snel in een relatie mee beland. In eerste instantie verblijven ze een tijdje bij zijn moeder die haar probeert te waarschuwen maar de taal is toch een belangrijke barrière. Het leven bestaat vooral uit nietsdoen, rondreizen en hasj roken. Als ze terug keert naar Nederland, neemt ze Lugi mee. Ze zien grote plannen om de aangekochte spullen op markten en braderieën te verkopen. Maar wat ook mee naar Nederland gaat is anderhalf kilo hasj die Lugi heel bewust door Roos bij de douane naar Nederland laat brengen. Eenmaal in Nederland laat Lugi haar zitten en kan Roos bij haar vader ook niet echt terecht omdat ze te pas en onpas maar binnen komt vallen. Maar wat opent haar ogen als ze hulp krijgt uit toch wel onverwachte hoek?
De soepbus is een verhaal waar ik wel even in moest komen. Dit heeft vooral te maken met de afstandelijke schrijfstijl op het vlak van emoties. Ik las het allemaal wel, maar voelde dit niet in connectie met voornamelijk Roos. Het was alsof ze het van grote afstand schreef en niet zelf ervaarde. Maar wat heeft Roos een bewogen leven gehad waar drugs een grote rol speelde. Ze neemt onbewust grote risico's mede doordat Lugi haar daarin stimuleert en liefde toch blind is.
Gelukkig vind Roos dankzij een straatpastor haar eigen ik weer terug en kan ze uiteindelijk door middel van de soepbus andere helpen. De weg ernaartoe is lang, maar het heeft Roos wel veel inzichten gegeven. De Vogel schrijft De soepbus vanuit verschillende verhaallijnen waardoor je een goed beeld krijgt over haar leven in het Midden-Oosten en in Nederland. Roos is een jonge en enigszins fragiel meisje die na mate ze ouder wordt haar eigen ik weet te vinden. Heel mooi om haar gevecht te zien, maar ook haar keuzes om verder te willen leven.
Ik geef De soepbus graag 3.5 sterren. Ik had toch een andere verhaallijn verwacht waarbij haar leven op straat in Amsterdam nog meer belicht zou worden. Ook vond ik de emotie ver van haar af staan, terwijl de auteur deze toch wel probeert te koppelen aan Roos. Ik had zo graag haar echte gevoel gevoeld. De Vogel mag trots zijn op het eindresultaat want het zal veel mensen een beeld kunnen geven wat het betekent als je op zoek bent naar je identiteit.
2
Reageer op deze recensie