Hoe het gordijn symbool staat voor zijn moeders dementie en verleden

In dit ik verhaal schrijft Kader Abdolah over zijn reis met zijn vrouw naar Dubai. Hij wil graag zijn moeder zien die in Teheran, Iran woont.
Moeder is dement of reist ze in haar fantasie? Zij schakelde naar  de andere wereld om. Denkt de ene keer dat zij in Amsterdam is. Dan weer op weg is naar Mekka.
Omdat hij Iran niet meer in kan, kwam zijn zus op het idee om met moeder naar Dubai te reizen. Het fictieve Dubai met zijn glimmer en glatter. “ Een verzonnen land”.
Kader draagt een groot verdriet met zich mee. Neef Djawed was in Iran geëxecuteerd toen hij gevonden werd met zijn manuscript. Djawed had na het lezen er van dezelfde reis gemaakt die Kader Abdolah gemaakt had door Koerdistan en er foto’s gemaakt. Op een paar stonden Koerdische militairen. Abdolahs zus had het manuscript onder haar bed verstopt Zus werd ook ter dood veroordeeld maar kreeg daarvoor in de plaats jarenlange celstraf. Kader kon ontsnappen toen agenten hun huis binnenvielen. Ze is nu vrij en reist mee. Ide schrijver wil weten wat ze heeft meegemaakt tijdens de gevangenschap. Al die tijd voelde hij zichj ongelukkig. Al die jaren schreef hij, een soort boetedoening om zichzelf in balans te houden.
Kader Abdolah beschrijft heel goed de dementie van zijn moeder en de worsteling hoe hier mee om te moeten gaan.
Hij kent twee periodes in zijn leven, het leven in zijn vaderland en het leven in Nederland.
Ze hadden mijn geloof, alfabet, taal, muziek,tempels afgepakt. Herinneringen uit mijn kindertijd kwamen nu terug.
“ Als een echte Nederlander wou ik zeggen. We zijn verzekerd” , schrijft hij en “ Door de Nederlandse taal was alles veranderd in mijn leven” . Hij kent onze klassieken. Hij haalt gedicht van Herman de Coninck aan.
En dan is er nog Reisleidster Nastaran. Is zij misschien van de geheime dienst van Iran? Je moet als Iraniër altijd op je hoede zijn, ook in het buitenland.
Het gordijn komt op vele manieren tot uiting, is symbolisch voor zijn moeder, als zij weg is en hij haar opzoekt vindt hij haar achter een gordijn in de vrouwenafdeling bij de Moskee. Kader reist met moeder naar de Grand Moskee in Abu Dhabi. Zo zet hij een reis naar Mekka in scène. Zij wou zo nog zo graag er nog een keer naar toe gaan. Vroeger vertelde zij wonderlijke verhalen achter een gordijn. Een manier om zich even terug te kunnen trekken uit haar zware leven met een doofstomme man en vijf kinderen. Het gordijn staat ook symbool voor moeders dementie.
Al met al krijgt de lezer inzicht wat dementie met iemand doet, maar ook inzage in de wereld van de Islam. Ook de verhoudingen tussen Arabieren en Iraniërs.
Een boek dat pakt, gemakkelijk leest.
Kader Abdolah besluit zijn boek met de zin: “ aan alles kwam toch een einde, ook aan de afstand van de zee die tussen mij en thuis lag”. De zee scheiding tussen de twee werelden die hij kent.