Lezersrecensie
Kinderen van de rivier
Kinderen van de rivier van Lisa Wingate is een op ware gebeurtenissen gebaseerd verhaal over een afschuwelijk hoofdstuk uit de Amerikaanse geschiedenis. Georgia Tann, weeshuisdirecteur, stal kinderen uit arme gezinnen om ze te verkopen aan rijke, welgestelde Amerikanen. De ouders wisten soms niet waar hun kinderen gebleven waren, of er werd verteld dat een kind bij de geboorte was overleden.
Dit boek gaat over de kinderen Foss, zogenaamde ‘rivierratten’ die ontvoerd worden en in het kindertehuis terecht komen. Het is afschuwelijk om te lezen wat de kinderen er mee hebben moeten maken en hoe het er aan toe ging in de tehuizen.
Het boek speelt zich ook af in het heden, als Avery Stafford op zoek gaat naar antwoorden over haar familiegeschiedenis. Het springen in de tijd is goed gedaan, het haalt niet de vaart uit het verhaal. Persoonlijk vond ik het verhaal vanuit Rill geschreven het indrukwekkendste.
Toch ging het boek niet voor mij leven. Ik vond de schrijfstijl op sommige stukken niet erg prettig. Een aantal personages in het boek praat met een accent en dat wordt dan ook letterlijk zo opgeschreven in het boek. ‘zuh kenne’, dat idee zeg maar. Persoonlijk vind ik dat niet prettig lezen, het leidt ontzettend af van het verhaal en haalt de vaart uit het lezen.
Ook was het bij bepaalde verhaallijnen al vrij snel duidelijk welke kant het op zou gaan en was het verhaal iets te ‘romantisch’ naar mijn mening.
Toch is duidelijk dat Wingate grondig onderzoek heeft verrricht. Het is ook zeker geen slecht boek en als je dus door bovenstaande dingen heen kunt lezen, dan raad ik het boek zeker aan!
Dit boek gaat over de kinderen Foss, zogenaamde ‘rivierratten’ die ontvoerd worden en in het kindertehuis terecht komen. Het is afschuwelijk om te lezen wat de kinderen er mee hebben moeten maken en hoe het er aan toe ging in de tehuizen.
Het boek speelt zich ook af in het heden, als Avery Stafford op zoek gaat naar antwoorden over haar familiegeschiedenis. Het springen in de tijd is goed gedaan, het haalt niet de vaart uit het verhaal. Persoonlijk vond ik het verhaal vanuit Rill geschreven het indrukwekkendste.
Toch ging het boek niet voor mij leven. Ik vond de schrijfstijl op sommige stukken niet erg prettig. Een aantal personages in het boek praat met een accent en dat wordt dan ook letterlijk zo opgeschreven in het boek. ‘zuh kenne’, dat idee zeg maar. Persoonlijk vind ik dat niet prettig lezen, het leidt ontzettend af van het verhaal en haalt de vaart uit het lezen.
Ook was het bij bepaalde verhaallijnen al vrij snel duidelijk welke kant het op zou gaan en was het verhaal iets te ‘romantisch’ naar mijn mening.
Toch is duidelijk dat Wingate grondig onderzoek heeft verrricht. Het is ook zeker geen slecht boek en als je dus door bovenstaande dingen heen kunt lezen, dan raad ik het boek zeker aan!
1
Reageer op deze recensie