Het boek van de vergeten artiesten

Het boek van de vergeten artiesten van Vera Buck is een boek waar ik van te voren hoge verwachtingen van had. Misschien wel iets te hoog, want helaas zijn ze niet helemaal uitgekomen.

Door de titel van het boek had ik verwacht dat het zou gaan over de artiesten uit het circus en de rariteitenkabinetten. De verhalen van de mensen die weggevoerd werden naar de kampen, de mensen die nooit meer teruggekomen zijn. Een soort Stolpersteinen in boekvorm zeg maar, mensen blijven levend zolang hun namen genoemd worden.
Ik had niet verwacht dat het boek voornamelijk over de levens van Mathis, Meta en Ernsti zou gaan. Waarbij dan ook de laatste 2 zeker niet op mijn sympathie konden rekenen tijdens (en na) het lezen van het boek.

De schrijfster is helaas veel te overvloedig geweest met het willen vertellen van allerlei verhalen. En dan niet perse over 1 artiest, maar over heel veel verschillende mensen en veel verschillende gebeurtenissen. Hierdoor mistte ik op bepaalde momenten de diepgang in het verhaal. Ook kwam er af en toe een heel abrupt einde aan een verhaal. Bij sommige verhalen werd het nooit helemaal duidelijk hoe het met de mensen is afgelopen.
Het concept dat mensen die daadwerkelijk hebben geleefd in het boek voorkomen vond ik leuk gevonden. Ik las het verhaal dan ook met Google ernaast.

Het is absoluut duidelijk dat Vera Buck heel veel onderzoek heeft gedaan, maar de gigantische hoeveelheid namen en gebeurtenissen maakte dat het boek toch minder interessant werd dan ik van te voren had verwacht.