Donna Tartt - Het Puttertje

Als grote liefhebber van Donna Tartt's voorgaande romans; De Verborgen Geschiedenis en De Kleine Vriend, is dit boek voor mij ontzettend tegengevallen.

In het verhaal volg je Theodore Decker, een jongen wiens leven compleet is ontwricht na het overleven van een aanslag dat tevens zijn moeder het leven heeft gekost.
Wanneer hij besluit om een schilderij uit het museum , waar de aanslag heeft plaatsgevonden, mee te nemen word zijn hele leven erdoor in beslag genomen.

Het schilderij is in dit verhaal het enige rode draad.
Je leest hoe Theodore opgroeit, eerst bij de familie van zijn beste vriend en na wat touwtrekkerij verhuisd hij naar Las Vegas om bij zijn vader en diens vriendin te wonen.

Het verhaal bevat veel drugsgebruik en omschrijvingen van het gebruik en effect ervan wat mij persoonlijk nogal stoorde.
Ook het hoofdpersonage Theodore kon mij niet minder interesseren.
Hij maakt domme keuzes en door zijn persoonlijkheid had ik totaal geen medelijden met de benarde situaties waarin hij zich bevond.

Ik heb mij door het verhaal moeten slepen en vooral het koortsige, chaotische laatste gedeelte irriteerde mij mateloos.

-p. 851
' Wie had me gezien? Niemand.
Charlie: Ja. Delta: Ik kan moeilijk manoeuvreren.
Hou op. Hou op. Geen weg terug.'

Het verhaal had wat mij betreft wel 200 pagina's minder mogen zijn en dan nog weet ik niet of ik het boeiend genoeg had gevonden om te lezen.