Niet erg geloofwaardig, maar leest prima

De afbeelding op de omslag van V staat voor Vergelding doet vermoeden dat het boek al een tijdje oud is, maar niets is minder waar. Het meeste recente boek van Sue Grafton speelt zich af in de jaren ’80, maar verscheen in 2012. Grafton is vanaf 1982 bezig aan haar boekenalfabet en met V staat voor Vergelding levert ze haar 22e boek in de serie af. Wederom een verhaal met detective Kinsey Millhone in de hoofdrol.

V staat voor Vergelding begint met een passage waarin de schulden van een puberjongen worden beschreven. Hij gaat geld lenen van een crimineel en moet dat later met de dood bekopen. Verderop in het boek komen deze jongen en de crimineel op een verrassende wijze terug in het verhaal. Daarna gaat Grafton verder met een lange anekdote van Millhone, die vertelt hoe het komt dat ze op haar achtendertigste verjaardag een stomp in haar gezicht kreeg. Daarin spelen verschillende verhaallijnen een belangrijke rol. Zo betrapt Millhone twee winkeldievegges. Als vervolgens één van de twee enkele dagen later zelfmoord pleegt en de weduwe Millhone komt vragen om te onderzoeken wat er gebeurd is, kan Millhone de achtergrond van de winkeldievegges niet meer loslaten. Ze zoekt contact met oude bekenden van de politie en komt in contact met meerdere criminelen. Uiteindelijk lukt het haar om te achterhalen hoe de vork in de steel zit.

Het feit dat het moeilijk is een samenvatting van het boek te maken, geeft al aan hoe onsamenhangend de verhaallijnen soms zijn. Het dagelijks leven van Millhone is er één, vervolgens krijgt de lezer een inkijkje in de levens van een crimineel en een rijke vrouw waarvan de man vreemdgaat. Uiteindelijk komt het allemaal wel bij elkaar, maar echt een realistisch, geloofwaardig verhaal is het niet. Onderhoudend is het echter wel en bij vlagen doet Millhone’s zoektocht het hart van de lezer sneller kloppen. Ook haar leven is geloofwaardig geschreven, waardoor de lezer dit personage goed leert kennen. Toch zijn enkele keuzes van Millhone niet helemaal begrijpelijk en verschaft Grafton hier ook geen duidelijkheid in.

Grafton heeft niet zomaar een verhaal geschreven. Een groot onderliggend thema is corruptie. Zonder de plot te verklappen, blijkt dat het verhaal aan elkaar hangt van corruptie en criminele activiteiten. Enige maatschappijkritiek schemert hiermee door.

V staat voor Vergelding is geen hoogstandje, maar leest prima. De plot is nagenoeg af bij het dichtslaan van het boek en laat een tevreden lezer achter.