De familie Mann

Januari 1933. Hitler komt aan de macht.
Klaus Mann, het hoofdpersonage, schrijft antifascistische artikelen en ziet vol verbazing zijn land veranderen in een dictatuur.
Mensen worden in de gaten gehouden door de nazi's, zoals zijn zus Erika, en zijn oom Heinrich.
Boeken worden verbrand, en veel mensen vluchten het land uit.
De artikelen van Klaus worden niet meer geplaatst en ook hij besluit het land te verlaten, om vanuit het buitenland te opereren. Door liefdesverdriet neemt hij zijn toevlucht in drugs, en jongens voor een nacht.
Met zijn vader heeft hij een moeilijke band, temeer daar zijn vader hem adviseert literair werk te maken, in plaats van de antifascistische artikelen.
In Zürich waar zijn ouders Thomas Mann (de tovenaar genoemd) en zijn moeder Mielein (van joodse afkomst) naar toe zijn gevlucht komt de familie regelmatig bij elkaar. Opa en oma blijven in Duitsland; zij laten zich niet verjagen.
Het is niet helemaal duidelijk waar vader Thomas, de Nobelprijswinnaar, staat, maar dat hij het niet altijd eens is met zijn kinderen is duidelijk.
inmiddels is het niet meer mogelijk zijn artikelen aan kranten te verkopen. Klaus wil nu een tijdschrift oprichten. Die Sammlung, zal bijdragen van hoog literair en en maatschappijkritsche inhoud plaatsen. Hij vraagt zijn oom Heinrich en vader Thomas of zij ook willen meewerken, en zij zeggen toe. Voor zijn vader verzwijgt hij dat het een antinazistisch blad zal zijn. Met de uitgever Emanuel Querido komt hij tot een samenwerking voor het tijdschrift.
In Parijs heeft hij contact met Sylvia Beach, een Amerikaanse uitgeefster, met een boekhandel. Veel grote namen bezoeken haar waaronder James Joyce en Ernest Hemingway. Je krijgt zo een heel goed beeld van deze interessante tijd en geeft het boek zeker een meerwaarde.
Het tijdschrift wordt een succes.
In het laatste hoofdstuk komt het tot een gesprek met vader Thomas en Klaus. Thomas is niet meer van plan zijn bijdrage te leveren aan een antinazistisch blad, want dan komt zijn eigen boek in gevaar. Zijn naam staat namelijk niet op de zwarte lijst.

Uiteindelijk blijkt waarom Klaus die Sammlung was gestart.

Een goed beeld, van een tragische tijd in de geschiedenis. Nog steeds actueel gezien de vele vluchtelingen over de hele wereld. Ook interessant wat politiek teweeg kan brengen in een familie.