Lezersrecensie
Een gevoelige roman, zonder melodrama maar met vele levensvragen
Voor de leesclub van de Boekenreizigers lazen we dit keer ‘De perfecte dochter’ van Anne Neijzen. Een in Vlaanderen niet zo bekende auteur en dat is eigenlijk erg jammer, want ze is bijzonder goed.
Het boek vertelt het verhaal van Merel, een arts die na een fout tijdens een operatie tijdelijk geschorst wordt en daar het bijzonder lastig mee heeft en wel zo lastig dat ze eigenlijk liefst van al alle schepen achter zich zou verbranden; beetje overdreven? Misschien, maar misschien is het ook wel omdat dat werk nu niet echt is wat zij zelf als he summum beschouwt.
Ze moest haar hele leven aan erg hoge eisen van haar vader voldoen en het was nooit goed genoeg. Haar moeder deed niet veel om dit te counteren. Het was de ellende van een kind dat intellectueel bijna probleemloos aan die eisen kan voldoen en dat als (bijna) perfecte dochter ook echt el wil doen, maar die eigenlijk liever wat anders had gedaan, al stond ze daar zelf in het begin van haar carrière niet zo bij stil. Als ze dan zelf in de vijftig is en haar vader een oude en nurkse, man geworden is die nog steeds alles volgens zijn regels willen doen, en ze dan geconfronteerd wordt met een klacht van een patiënt en de ziekenhuisdirectie haar op non-actief zet, komt alles naar boen, zo lijkt het wel. Ze gaart naar Zwitserland, naar he vakantiehuis van de familie, tegen de zin van haar vader en al gauw wordt duidelijk waarom dat zo is. Er is namelijk nog en dochter. Helemaal onverwacht is het niet maar die dochter, die àndere dochter woont dan in hààr vakantiehuis. Patstelling.
De auteur schreef een prachtige, zeer vlot leesbare roman over verhoudingen binnen het gezin, over hoe mensen hun leven leiden volgens wat anderen willen en hoe dat dan toch verkeerd uitdraait.
Dit was een prachtige roman, waarin iedere lezer wel een personage vindt waar hij of zij een binding mee heeft; elk personage heeft zijn kleine kantjes, en moet leren dat je met die kantjes van de andere moet kunnen omgaan, wil je zinvolle relaties kunnen opbouwen en blijven onderhouden. Dikke aanrader!
Het boek vertelt het verhaal van Merel, een arts die na een fout tijdens een operatie tijdelijk geschorst wordt en daar het bijzonder lastig mee heeft en wel zo lastig dat ze eigenlijk liefst van al alle schepen achter zich zou verbranden; beetje overdreven? Misschien, maar misschien is het ook wel omdat dat werk nu niet echt is wat zij zelf als he summum beschouwt.
Ze moest haar hele leven aan erg hoge eisen van haar vader voldoen en het was nooit goed genoeg. Haar moeder deed niet veel om dit te counteren. Het was de ellende van een kind dat intellectueel bijna probleemloos aan die eisen kan voldoen en dat als (bijna) perfecte dochter ook echt el wil doen, maar die eigenlijk liever wat anders had gedaan, al stond ze daar zelf in het begin van haar carrière niet zo bij stil. Als ze dan zelf in de vijftig is en haar vader een oude en nurkse, man geworden is die nog steeds alles volgens zijn regels willen doen, en ze dan geconfronteerd wordt met een klacht van een patiënt en de ziekenhuisdirectie haar op non-actief zet, komt alles naar boen, zo lijkt het wel. Ze gaart naar Zwitserland, naar he vakantiehuis van de familie, tegen de zin van haar vader en al gauw wordt duidelijk waarom dat zo is. Er is namelijk nog en dochter. Helemaal onverwacht is het niet maar die dochter, die àndere dochter woont dan in hààr vakantiehuis. Patstelling.
De auteur schreef een prachtige, zeer vlot leesbare roman over verhoudingen binnen het gezin, over hoe mensen hun leven leiden volgens wat anderen willen en hoe dat dan toch verkeerd uitdraait.
Dit was een prachtige roman, waarin iedere lezer wel een personage vindt waar hij of zij een binding mee heeft; elk personage heeft zijn kleine kantjes, en moet leren dat je met die kantjes van de andere moet kunnen omgaan, wil je zinvolle relaties kunnen opbouwen en blijven onderhouden. Dikke aanrader!
1
Reageer op deze recensie
