Recensie Het raadsel van de liefde

Nu goed, misschien niet het meest verstandige om twee boeken van dezelfde schrijfster achter elkaar te lezen, maar voor mij een test of het door mij toch wel gewaardeerde
Anna, Hanna en Johanna
een uitzondering is in het grote oeuvre van bijna 20 titels door deze schrijfster, of dat ik met enig plezier uit kan kijken naar alle tweedehands exemplaren van haar werk.

Mijn tweede gelezen titel Simon was al iets minder, maar dat kan.
Twee dagen geleden moest De Kracht van een vrouw mijn ongenoegen verduren, maar omdat het toch makkelijk leest er vandaag gelijk maar Het raadsel van de liefde erachteraan gelezen.....

Ik ervoer het begin net zoals De Kracht..: als een droge verslaggeving, een gevoel van "en toen..en toen.." met vele herhalingen van eten ( ook wat..) , ontmoetingen met familie en vrienden waarin middels psychologisch aandoende gesprekken/discussies levens boodschappen/lessen worden overgebracht, vrijen, slapen. Geen diepgang in karakters en beleving.
Gaandeweg veranderd het verhaal in een wat uitgebreidere bespreking van psychologie vs natuurwetenschappen, gevoel vs feiten/kennis. Vleugen filosofie, taoïsme en paranormale ervaringen ondersteunen het gegeven dat het verhaal draait om twee mensen die heel verschillend zijn, kan een gemeenschappelijke factor er voor zorgen dat ze verenigbaar en samen sterk zijn?

Het motto van NIetzschze is goed uitgewerkt;
Niemand kan over de rivier des levens de brug neerleggen waarover juist jij moet voortschrijden, niemand dan jijzelf. Weliswaar zijn er ontelbare paadjes en bruggetjes, en er zijn halfgoden die je over de rivier willen dragen, maar alleen ten koste van jezelf: je zou jezelf verpanden en verliezen. Er is in deze wereld maar één weg, die niemand anders gaan kan dan jij.
Pas de laatste 30 bladzijden zijn in staat een versnelling en onverwachte beleving te bieden, verder komt hij door de makkelijke leesbaarheid en iets complexere inhoud dan De Kracht... op een derde plek van de door mij 4 gelezen titels.

Wat denk ik nu? De titels deze schrijfster uit mijn ntl-stapel zijn gedaan, zullen er meer volgen?
Ik denk van niet. Zoals De Geus op zijn site zet: Marianne Fredriksson was (overleden in 2007) een hartelijke vrouw die respect had voor haar personages en haar publiek. We weten uit reacties dat veel lezers troost hebben geput uit de boeken van Marianne Fredriksson. Ze was zich bewust van dat effect en ze was er dankbaar voor., denk ik inderdaad dat haar vele lezeressen dit zo zullen voelen.
Ik lees niet om me getroost te voelen, ook niet om uit de werkelijkheid te ontsnappen, maar om mijn honger naar mooie taal, mijn nieuwsgierigheid naar werkelijkheden anders dan de mijne te stillen, om mijn "broedbrein" te activeren en bezig te zijn met ideeën en onderwerpen die niet zo vooraan liggen in mijn dagelijkse bestaan. En daar kietelt Marianne Fredriksson mij met haar boeken niet genoeg.