Genoten tot en met het eind

Wat een heerlijk boek is dit en ik hoop dat Graham het niet bij dit boek laat, maar dat hij blijft schrijven, want hij schrijft geweldig. Ik heb echt genoten van het boek.
Je wordt gelijk meegezogen in dit boek, je wilt door blijven lezen, weten hoe het verder gaat. Anderzijds wil je tegen het eind nog geen afscheid nemen van Duneen en zijn bijzondere en aparte bewoners. Je gaat van ze houden, ook van diegenen die het eigenlijk niet verdienen, voor anderen krijg je weer respect. Ook ga je van de brigadier houden om wie hij is. Eerlijk gezegd heb ik expres een dag langer met het boek gedaan, zodat ik nog een dagje van het boek kon genieten.
Er zitten een paar leuke grapjes voor de oplettende lezer in het verhaal verwerkt. Verder komt de Engelse humor hier zeker aan bod, maar ook de spanning, je leeft mee met de bewoners en raakt bij tijd en wijle ontroerd, andere momenten wordt je boos op sommige mensen.
Graham heeft een heerlijke schrijfstijl; het boek leest als een trein zonder vertragingen.
Het verhaal is goed opgebouwd, spannend tot het laatste moment. Je leert het dorp en haar inwoners kennen met hun soms vreemde gewoontes, hun geheimen, hun ellende, hun jaloezie en twisten. Ondertussen wordt de spanning opgebouwd met een verrassend eind als gevolg, want de plot zie je niet aankomen, je verwacht bepaalde dingen niet.
De cover en de titel passen echt bij het boek. De cover geeft al aan waar het boek over gaat, wat er in voor kan komen.