Lezersrecensie
Eind goed al goed in een perfecte wereld
Rood, wit & koningsblauw is het debuut van de Amerikaanse auteur Casey McQuiston. Het boek kon direct na publicatie al rekenen op zeer lovende kritieken en won zelfs in twee categorieën bij de Goodreads Choice Awards in 2019. De filmrechten zijn verkocht en een tweede boek is in de maak.
Alex is de zoon van de eerste vrouwelijke president van Amerika. Henry is een echte prins behorend bij het Britse koningshuis. De twee liggen elkaar niet zo en na een openlijke botsing worden ze min of meer gedwongen om in het openbaar te laten zien dat ze best samen door een deur kunnen. Door e-mails en lange nachtelijke telefoongesprekken leren de First Son en de prins elkaar steeds beter kennen en het duurt niet lang voordat de relatie zich verdiept en verandert in iets anders. Een onmogelijke relatie met gevolgen die nauwelijks te overzien zijn, vinden ze zelf. Maar de gevoelens die ze voor elkaar hebben laten zich niet zo gemakkelijk opzij zetten.
De grootste verhaallijn, de relatie tussen Alex en Henry, loopt vrijwel exact zoals verwacht. Het is blijkbaar in het Amerika van McQuiston niet zo ingewikkeld om regelmatig de oceaan over te vliegen voor romantische onderonsjes. Ze krijgen van omringende beveiligingsmensen alle ruimte om veel tijd samen door te brengen zonder pottenkijkers. Dit levert veel expliciet uitgeschreven erotische scènes op die al snel vervelen vanwege de herhaling die er in zit. Wanneer de romantische relatie uiteindelijk ontdekt wordt en viral gaat blijkt de hele wereld enthousiast te zijn. De enige hobbel die genomen moet worden is de Queen Mother, die wat moeite heeft met het idee van een openlijk homoseksuele kleinzoon. Een tweede verhaallijn vormt de politiek, de moeder van Alex staat voor de herverkiezingen. Dit onderdeel geeft het hele verhaal iets meer diepgang, maar is behoorlijk taai om doorheen te komen.
Schrijftechnisch steekt Rood, wit & koningsblauw ook wat eigenaardig in elkaar. De hoofdstukken zijn lang en grote lappen tekst worden aan elkaar geregen, waardoor overgangen naar andere personages of gebeurtenissen niet direct duidelijk zijn. Door middel van groepsappjes, telefoongesprekken en e-mails wordt de tekst zo nu en dan opgebroken, maar ook dan is het niet altijd duidelijk tussen wie zich dit afspeelt. De keuze van de auteur om het verhaal te vertellen alleen vanuit het perspectief van Alex is opmerkelijk. Veel diepgang is er niet te vinden in de personages, waardoor een perspectief vanuit Henry als een gemis voelt. Behalve onze helden zijn er nog een heel stel zussen, broers, vrienden en beveiligers. Allemaal nagenoeg inwisselbaar.
Rood, wit & koningsblauw is een niet al te diepgaand boek met een origineel startpunt, dialogen met spitse humor, knuffelbare hoofdpersonen en een hoog eind goed al goed gehalte. Daar is allemaal niks mis mee, maar je moet er wel van houden.
Alex is de zoon van de eerste vrouwelijke president van Amerika. Henry is een echte prins behorend bij het Britse koningshuis. De twee liggen elkaar niet zo en na een openlijke botsing worden ze min of meer gedwongen om in het openbaar te laten zien dat ze best samen door een deur kunnen. Door e-mails en lange nachtelijke telefoongesprekken leren de First Son en de prins elkaar steeds beter kennen en het duurt niet lang voordat de relatie zich verdiept en verandert in iets anders. Een onmogelijke relatie met gevolgen die nauwelijks te overzien zijn, vinden ze zelf. Maar de gevoelens die ze voor elkaar hebben laten zich niet zo gemakkelijk opzij zetten.
De grootste verhaallijn, de relatie tussen Alex en Henry, loopt vrijwel exact zoals verwacht. Het is blijkbaar in het Amerika van McQuiston niet zo ingewikkeld om regelmatig de oceaan over te vliegen voor romantische onderonsjes. Ze krijgen van omringende beveiligingsmensen alle ruimte om veel tijd samen door te brengen zonder pottenkijkers. Dit levert veel expliciet uitgeschreven erotische scènes op die al snel vervelen vanwege de herhaling die er in zit. Wanneer de romantische relatie uiteindelijk ontdekt wordt en viral gaat blijkt de hele wereld enthousiast te zijn. De enige hobbel die genomen moet worden is de Queen Mother, die wat moeite heeft met het idee van een openlijk homoseksuele kleinzoon. Een tweede verhaallijn vormt de politiek, de moeder van Alex staat voor de herverkiezingen. Dit onderdeel geeft het hele verhaal iets meer diepgang, maar is behoorlijk taai om doorheen te komen.
Schrijftechnisch steekt Rood, wit & koningsblauw ook wat eigenaardig in elkaar. De hoofdstukken zijn lang en grote lappen tekst worden aan elkaar geregen, waardoor overgangen naar andere personages of gebeurtenissen niet direct duidelijk zijn. Door middel van groepsappjes, telefoongesprekken en e-mails wordt de tekst zo nu en dan opgebroken, maar ook dan is het niet altijd duidelijk tussen wie zich dit afspeelt. De keuze van de auteur om het verhaal te vertellen alleen vanuit het perspectief van Alex is opmerkelijk. Veel diepgang is er niet te vinden in de personages, waardoor een perspectief vanuit Henry als een gemis voelt. Behalve onze helden zijn er nog een heel stel zussen, broers, vrienden en beveiligers. Allemaal nagenoeg inwisselbaar.
Rood, wit & koningsblauw is een niet al te diepgaand boek met een origineel startpunt, dialogen met spitse humor, knuffelbare hoofdpersonen en een hoog eind goed al goed gehalte. Daar is allemaal niks mis mee, maar je moet er wel van houden.
1
Reageer op deze recensie