Een 2000 jaar oude liefdesgeschiedenis komt tot leven

Op meesterlijke en ook grappige wijze heeft Pfeijffer het 2000 jaar oude tragische liefdesverhaal van Dido en Aeneas (uit de Aeneis van Vergilius) in zijn boek verwerkt. Wat een vakwerk! Het vluchtverhaal van Abdul bleek ook al zijn oorsprong in de Aeneis te hebben. Op zijn kenmerkende allesbehalve bescheiden manier heeft Pfeijffer in de liefdesgeschiedenis echter zichzelf, althans de ik-persoon, in de rol van de held Aeneas gecast.
Hij heeft de volgende elementen uit het (nog heftiger) oude liefdesverhaal gebruikt:
De mythische held Aeneas ontmoet de jonge, trotse koningin Dido, mooi als de godin Diana (net als Clio). Ze worden hevig verliefd. De verliefden dineren samen, en wandelen door de stad, waarbij zij hem alles over de gebouwen vertelt. Ze dragen mooie kleren. De jacht (het speuren) brengt ze nog dichter bij elkaar. Dido voelt zich door hem beschermd. Maar ze blijkt ook plotseling woedend te kunnen worden en ze beschuldigt Aeneas, in zijn ogen, onredelijk. Een van beiden gaat opeens vertrekken. Er volgt een breuk. Aeneas blijft echter van haar houden.
Er blijken nog veel meer overeenkomsten, zoals:
- Ilja’s karakter: traditionalist, onbuigzaam en rigide, cataleptisch (verstard, etymologisch: naar beneden toe vastgrijpend), die aan de grote lijn hecht. Aeneas is als een zeer oude sterke eik, die zich aan de rotsblokken vastklemt; zo hoog als zijn kruin zich verheft tot de hemel, zover steekt zijn wortel in de grond (de grote lijn!)
- Clio daarentegen is veranderlijk, zo ook Dido. Net als Dido geeft ze duidelijk haar mening.
- sommige uitspraken lijken sterk op elkaar. Bijv. Clio: ik heb je aan je haren uit de goot getrokken; Dido: ik heb hem berooid opgenomen.
- na de breuk, in het midden van het boek, bevindt Ilja zich in een donker bos. Hij stelt zich voor dat Clio hem, als hij haar daar tegen zou komen, voorgoed zou verlaten zonder nog een woord te zeggen. Ook Aeneas is in het midden van het verhaal in een donker bos. Daar ziet hij Dido, die hem vervolgens zonder iets te zeggen verlaat, waarna hij haar nog lang huilend zoekt.

In Abduls verhaal zitten citaten uit de Aeneis verwerkt.
Pfeijffer heeft echter door het hele boek allerlei citaten ingebracht, min of meer impliciet,
3 voorbeelden:
- hic amor, haec patria est: dit is mijn liefde, dit is mijn vaderland: Ilja’s gepassioneerde liefdesverklaring aan Europa, hij wil een patriot van Europa zijn.
- dux femina facti: de leider van de daad/onderneming is een vrouw. Memphis neemt het initiatief.
- sic itur ad astra: zo ga je naar de sterren (je bestemming, roem): ....liep ze haar toekomst tegemoet, die was gelegen onder een koepeldak van duizend stervormige vensters.

De Aeneis is een van de stichtingsverhalen van Europa, het is dus zeer toepasselijk dat het ten grondslag ligt aan dit boek.

Ik ben vol bewondering voor de onnavolgbare en subtiele wijze waarop Pfeijffer het oude liefdesverhaal weer tot leven wekt! 5 sterren