Vlaams boek met aparte structuur

Altijd leuk om de eerste en zover ik kan zien de enige lezer te zijn... Dit boek bij Bol aangeschaft omdat de titel “Dodelijke herinneringen” me aanspreekt. De schrijver heeft zijn vrouw in het voorwoord een beschrijving van de schrijver laten geven, dat lees je niet vaak.
Verder begint ieder hoofdstuk met een beknopte beschrijving van de inhoud. Alsof de schrijver je de mogelijkheid wil geven om op die manier sneller door het boek te gaan.
In het begin heb ik behoorlijk geworsteld met het hoge gehalte vlaamse uitdrukkingen (een aaantal wordt door de schrijver verklaard) en de lange hoofdstukken. Eenmaal bevriend met het boek leest het sneller. De laatse honderd bladzijden werden ineens allerlei nieuwe verwikkelingen toegevoegd en ja aan het eind van het boek de gevleugelde woorden: “Hoe het verder gaat leest U in mijn volgende boek”. Ik had graag vanaf het begin geweten dat dit boek een deel 1 is in een serie. Dan had ik waarschijnlijk gewacht tot de reeks compleet was. De vier sterren heb ik dan ook uit teleurstelling gegeven. Zoveel pagina’s en dan het verhaal nog niet helemaal verteld.
Het enige dat me echt stoort in het verhaal is dat iedere keer als hoofdpersonage Dominique zijn vriend ontmoet dat die relatie iedere keer wordt benadrukt alsof je voor het eerst van die relatie op de hoogte wordt gesteld.