Niet kapot van

Je denkt: dat is een titel van een beroemd boek uit de jaren dertig van de twintigste eeuw. Laat ik eens kijken wat ik ervan vind.
Niet veel dus.
Allereerst ging ik lezen met de kennis van nu. Dan blijkt er nogal wat te zijn veranderd. Dan moet je door de beschrijvingen heen proberen de universele delen te lezen. Dat viel me nogal tegen. Hoewel liefde en verraad van alle tijden zijn.
Fitzgerald beschrijft erg ruim en uitgebreid. Zijn teksten zijn als die van een Russische verfilming van oorlog en vrede. Heel veel woorden en vage beelden. Wat moet je ermee. Kan dat niet wat beknopter. Blijkbaar was dat de vorm van de jaren dertig,
Ik vind het boek gedateerd. Vage, nietszeggende beschrijvingen. Soms zinnen die ik ettelijke keren moest teruglezen om te proberen ze te begrijpen. En dan vast te stellen dat het onbegrijpelijk was. Wat is het toch dat beoordelaars ooit geweldig aan dit boek hebben gevonden. Misschien moet ik het maar laten voor wat het was, tachtig jaar geleden. En me meer richten op boeken van een jongere leeftijd.