De geheimen van kasteel Deverill.

Als ik aan een boekenserie begin wil ik het afmaken. De prettige schrijfstijl heeft daar zeker aan meegeholpen. Maar dat houdt niet weg dat dit boek de saaiste van de drie is. De geesten zijn nog meer aanwezig en dat is niet prettig lezen voor mij. De keren dat er naar het verleden wordt gegrepen is niet meer op twee handen te tellen. En zoals zo vaak heeft dit boek ook een eind wat redelijk tot snel afgemaakt is. Al met al een boek zonder verrassingen en met wat menselijke verhalen die als de wind weer wegwaaien. Het nodigt mij niet uit om de volgende delen te gaan lezen.
En de Engelstalige titel is veel logischer dan de Nederlandse titel over de laatste roos van de zomer.