Slechtste boek uit de Zeven Zussen-serie, maar nog steeds vermakelijk

Ik vind deze serie echt geweldig, dus drie sterren is in dit specifieke geval echt een heel laag aantal. Het verhaal over Tiggy en haar verleden was dan ook niet echt om over naar huis te schrijven.

De boeken van Lucinda Riley lees ik omdat het een soort van droomwereld is, die heel mooi aangekleed is en een goed verhaal vertelt. Spannend met geschiedenis en ook in het heden wil ik graag weten wat er gebeurt. Wat ik dan nodig heb, is dat de personages wel een beetje sympathiek/intelligent zijn, zodat je ongeveer snapt waarom ze bepaalde keuzes maken. En aan dat laatste schortte het in dit boek nogal.

- Waarom doe je dit zo, Charlie?
- Waarom doe je dit zo, Zed?
- Waarom doe je dit zo, Tiggy?
- Waarom doe je dit zo, Lucia?

Ik vond dat bijna alle personages onbegrijpelijke keuzes maakten en dat maakte het moeilijk om met hen mee te leven. Iets wat nodig is als je een heel boek lang met ze zit opgescheept. Zo vinden Charlie en Tiggy elkaar leuk, maar praten ze bijna het hele boek niet met elkaar.

De omgeving in Granada was overigens prachtig omschreven en ook de zigeunercultuur was zo mooi. Dat vond ik heel bijzonder en die delen heb ik ook graag gelezen.