Het moet me allereerst van het hart dat ik een enorme fan ben van de boeken van Simone van der Vlugt. Ik heb het eigenlijk nog niet eerder meegemaakt dat een van haar boeken me teleurstelde. Maar nu is dat dus wel het geval. Het onderwerp is goed uitgewerkt en actueel. De belichting van met name het standpunt van de jonge Marokkaan kan veel mensen de ogen openen. Maar wat zitten er veel fouten in. Bijvoorbeeld: eerst vertelt Rosalie dat zij altijd het eerst thuiskomt en kookt. De volgende keer komt ze thuis en doet het haar verdriet dat Jeroen niet zoals gebruikelijk staat te koken. Ze blijft om de haverklap uren weg van de kapsalon zonder dat dat blijkbaar een probleem is voor haar twee medewerksters. Ik denk niet dat dit in een gewone kapsalon zo zou kunnen gaan. Als ze wordt opgesloten, wil ze niet dat haar ouders of anderen het weten. En zoiets zou niet doorsijpelen, zeker als de deur van haar huis is ingetrapt en de kapsalon ook grondig is doorzocht? Haar medewerkster moet twee dagen lang de goedlopende kapsalon alleen draaiende houden, want de andere medewerkster is dan ook nog eens op vakantie. Ze koopt allerlei meubels op zondag. Die worden niet alleen al binnen een paar uur bezorgd. Ook is ze zelf in staat om in een recordtijd alle meubels te plaatsen en in een handomdraai geheel zelfstandig de kroonluchter op te hangen. Het hangt helaas te veel van onwaarschijnlijkheden aan elkaar, wat mijns inziens erg veel afbreuk doet aan het verhaal. En het einde is helemaal tenenkrommend. Jammer, dit is één boek van Simone van der Vlugt dat geen plaatsje gaat krijgen in mijn boekenkast.