Niet kunnen wegleggen, maar soms niet willen of kunnen doorlezen.

'De laatste spijker' van Stefan Ahnhem is weliswaar het zesde deel van een serie, maar ook prima te lezen als op zichzelf staand boek. De schrijver maakt je op geraffineerde manier onderdeel van de verschillende verhaallijnen. Je leeft mee met alle personages, of ze nu goed of slecht zijn. Alsof je zelf in een Scandinavische trillerserie rondloopt.

Tijdens het lezen is dit boek maar moeilijk weg te leggen. De spanning wordt zo mooi opgebouwd dat je al heel snel in het boek wilt weten waar de schrijver met het verhaal naar toe gaat. Aan de andere kant schrijft Stefan Ahnhem zo realistisch en ongenuanceerd, de bloedspetters vliegen je soms bijna letterlijk om de oren en als je goed de brandlucht bijna je neusgaten schroeit tijdens het lezen, dat het soms gewoonweg niet mogelijk is om verder te lezen. Je moet af en toe gewoon even de tijd nemen om op een rijtje te zetten wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is, waardoor het soms juist weer wat lastig kan zijn om het boek er weer bij te pakken.

Wat ook erg fijn is aan Stehan Ahnhem als schrijver is dat hij niet te beroerd is om af en toe een belangrijk tot zeer belangrijk personage op te offeren om het verhaal spannend te maken en te houden. Ook laat hij meer dan eens personages van kant wisselen of houdt onduidelijkheid over hun echte beweegredenen.

Kortom een erg fijn geschreven boek waarin weel personages voorkomen die stuk voor stuk super uitgebreid zijn omschreven. Een geweldig boek, dat je niet kunt wegleggen, maar soms even helemaal zat bent.