Lezersrecensie
Subtiel bewegen tussen vergane glorie en de vooravond van het leven
Subtiel bewegen tussen vergane glorie en de vooravond van een leven
Wat maakt een familieleven een gelukkig familieleven? Hoe kijken verschillende generaties daarnaar. In Olifantenpaadjes brengt Sebastiaan Chabot het uitwaaierende gezin van Raad een aantal dagen bij elkaar aan de Franse zuidkust.
De hoofdpersoon, de net gepensioneerde Raad, zijn ex-vrouw Rachel, hun zoon en dochter. De moeder van Rachel, Grant, is erbij en Rachel bezoekt haar nieuwe liefde Philip, die in een nabij gelegen hotel en nacht verbijft.
Het is spannend, wat er gaat gebeuren. Ontstaat er onenigheid, ontploft er iets. Gaan mensen voor altijd woedend uit elkaar. Telkens verschuift het perspectief en krijgen we een kijkje in de gedachten van de verschillende personages. Het is veelal vermakelijk, soms ontroerend, vooral steeds gelaagder. Het zachte is dat het juist niet explodeert, maar ieder pesonage gaandeweg zijn eigen pad beloopt, de toekomst tegemoet.
Mooi is de observatie van de tandarts Harim, die als immigrant zijn papieren moet vertalen om in Frankrijk zijn vak uit te kunnen oefenen. Nu werkt hij nog als klusjesman voor de familie, maar dat blijft niet voor lang. Hij beziet de familie en concludeert: 'En proberen hun geluk e organiseren, terwijl - ze hebben helemaal niet door hoe gelukkig ze eigenlijk zijn.'
Wat maakt een familieleven een gelukkig familieleven? Hoe kijken verschillende generaties daarnaar. In Olifantenpaadjes brengt Sebastiaan Chabot het uitwaaierende gezin van Raad een aantal dagen bij elkaar aan de Franse zuidkust.
De hoofdpersoon, de net gepensioneerde Raad, zijn ex-vrouw Rachel, hun zoon en dochter. De moeder van Rachel, Grant, is erbij en Rachel bezoekt haar nieuwe liefde Philip, die in een nabij gelegen hotel en nacht verbijft.
Het is spannend, wat er gaat gebeuren. Ontstaat er onenigheid, ontploft er iets. Gaan mensen voor altijd woedend uit elkaar. Telkens verschuift het perspectief en krijgen we een kijkje in de gedachten van de verschillende personages. Het is veelal vermakelijk, soms ontroerend, vooral steeds gelaagder. Het zachte is dat het juist niet explodeert, maar ieder pesonage gaandeweg zijn eigen pad beloopt, de toekomst tegemoet.
Mooi is de observatie van de tandarts Harim, die als immigrant zijn papieren moet vertalen om in Frankrijk zijn vak uit te kunnen oefenen. Nu werkt hij nog als klusjesman voor de familie, maar dat blijft niet voor lang. Hij beziet de familie en concludeert: 'En proberen hun geluk e organiseren, terwijl - ze hebben helemaal niet door hoe gelukkig ze eigenlijk zijn.'
1
Reageer op deze recensie
