De scheppende kracht van hoop

Wat een genot om al lezend op te gaan in deze bundel met essays. Op 29 april luisterde ik naar Hermsen, hoe zij op gloedvolle wijze vertelde over de mechanische, meetbare Chronostijd. En over de ervaring van de eindeloze Kairostijd.
Nu dwaal ik door deze bundel. Meerdere essays heb ik eerder gelezen. Nu bij elkaar gebracht treft mij Hermens scherpzinnigheid en vermogen om kennis bij elkaar te brengen, er over na te denken en verbinding te brengen.
Zo schrijft zij over De golven van schrijfster Virginia Woolf 'elke bladzijde getuigt van de strijd tussen grauwe oppervlakkig heid en leven, tussen mechanische kooktijd en vitale pluriforme tijd, tussen het zegbaar bewuste en het onzegbare onbewuste.'
Hermsen beschrijft ook hoe verhalen het denken rekken: 'ze laten zien dat de wereld niet in vaste patronen is gebeiteld, maar voortdurend aan veranderingen onderhevig is. Behalve moed, herinneringen, kritisch bewustzijn en verbeeldingskracht hebben we ook verhalen nodig om de toekomst aan te durven. Om die reden stond er in het oude Griekenland 'plek ter genezing van de ziel' boven bibliotheken.'

In dit 'magnum opus' geeft Hermsen de lezer hoop. Zo lang we tijd hebben, is er hoop. Want hoop, verstopt in de kruik van Pandora, geeft ons de moed om door te gaan.