een andere manier van een huwelijksreis

Drie sterren. Recensie kan SPOILERS bevatten

Dit reisverhaal trok mij door de foto op de cover. En een land waarin ik geen eigen reis ervaringen heb. Ik heb veel van de wereld gezien maar dat deel nog niet. Wie weet komt het er ooit nog eens van. Net zoals ik mij altijd heb aangepast aan de gebruiken van een land, doet Alison dit ook door een Hijab te dragen. Dat moet voor een westerse vrouw een worsteling zijn. Daar het een losse lap stof is. Zij beschrijft dit ook in haar verhaal. Het is een prachtig palet wat wordt geschilderd. Helaas heeft het verhaal mij niet echt gepakt. De zinnen zijn vaak lang en er wordt alleen vanuit haar gesproken. Ik mis de interactie met andere mensen. Het wordt alleen maar beschreven wat het met haar doet. Ook de gevoelens en gedachten van haar man komen zelden ter sprake terwijl zij samen deze reis maken. Ook nog hun huwelijksreis. Ik kon het verhaal zeker niet in een keer lezen.
Op huwelijksreis door Iran. Een halfjaar lang reist Alison Wearing met haar man door Iran. Naar een totaal andere wereld, waar een reis van 12 uur, drie dagen wordt. Bijvoorbeeld door buspech.
- Elk mankement dreef de mannen de bus uit, waarna ze zich met een hand onder de kin en een verbijsterende blik rond de motor verzamelde. -
Bij toeval komt ze Jamal bij de grensovergang tegen. Daar zij ook uit Montreal komt vraagt hij of ze zijn broer kent. Nog meer toeval, het is het exvriendje van haar vroeger kamergenootje.
- Zijn bus toetert. Hij zit volgepropt met mensen en hun spullen, de bagage is op het dak gebonden waardoor de bus nog eens half zo hoog wordt. Jamal legt een hand op zijn borst, buigt zijn hoofd en rent naar de bus. Hij draait zich om in de deuropening en zwaait, en hij laat een veegje wit in de lucht achter op de plek waar hij me een laatste glimlach toewierp. -
Waarom hebben Alison en haar man voor Iran gekozen. Een vrij gesloten land waar we weinig van weten.
- Ik ben naar dit land gekomen omdat het de wereld angst aanjaagt. En omdat ik niet geloof in angst. Er zo'n macht aan toekennen. Ik ben beeldhouwer. Ik loop een steen af en ga ernaast zitten. -
Iran is een land waar niets zeker is. Het westen is slecht, ruzie tussen Mr. Jeltsin en Mr. Clinton maakt dat de valuta devalueert.
- We moeten naar de bazaar, alsjeblieft. Vanmorgen is de dollar 7.200 riyal, maar de taxichauffeur zegt nu 6.000 riyal .

Recensie ook geplaatst op Goodreads