Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Oud maar nog niet dood!

Bernadette Lugies 07 januari 2017 Auteur
Recensie Pogingen iets van het leven te maken
Schrijver: Hendrik Groen
Uitgifte datum: Juni 2014
Uitgever: Meulenhof
Cijfer: 3,5

Intro boek:
Hendrik Groen mag dan oud zijn, hij is nog lang niet dood en niet van plan zich eronder te laten krijgen. Toegegeven: zijn dagelijkse wandelingen worden steeds korter omdat de benen niet meer willen en hij moet regelmatig naar de huisarts. Technisch gesproken is hij bejaard. Maar waarom zou het leven dan alleen nog maar moeten bestaan uit koffiedrinken achter de geraniums en wachten op het einde? In korte, ogenschijnlijk luchtige, maar vooral openhartige dagboekfragmenten laat Hendrik Groen je een jaar lang meeleven met alle ups en downs van het leven in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord. Op de laatste dag van het jaar zal het nog moeilijk zijn om afscheid nemen van dit charmante personage...

Mijn mening:
Pogingen iets van het leven te maken is een leuk boek wat je een kijkje gunt in het leven van een 83 jarige man in een verzorgingscentrum.
Niet willen inzien dat hij bejaard is (ook al lekt er van alles en lukt het lopen niet echt meer) richt hij samen met vrienden de club ‘oud-maar-nog-niet-dood' op.
Op een sarcastische en verhelderende wijze verteld hij hoe het er aan toe gaat in een bejaardenhuis.
De roddels, de jaloezie en vooral hoe slecht het eigenlijk gesteld is met onze ouderen in Nederland en hoeveel een directie profiteert van deze ouderen.
Of het allemaal waar is moeten we in ons midden laten. Hendrik (pseudoniem) geeft zelf aan 'Geen zin is gelogen, maar niet elk woord is waar”.

Personages:
Hendrik Groen, hij schrijft het dagboek.
Evert, Ria, Antoine, Eefje, Grietje, Edward en Graeme zijn medeleden in de club van Hendrik en spelen een belangrijke rol in zijn leven.

Slotwoord:
Het is een zeer vermakelijk boek voor tussendoor. Omdat het geen verhaallijn bevat is het soms niet boeiend genoeg om de aandacht vast te houden. De geestige schrijfwijze van de schrijver zorgt ervoor dat je af en toe in een deuk ligt van het lachen. Het begin is stroef en je moet even wennen aan het dagboekstijl. Hou vol!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Bernadette Lugies