De mens doet zowel goed als slecht

De pelikaan speelt zich af in het voormalige Joegoslavië, meer bepaald in een Kroatisch kuststadje, waar er een oorlog woedt. De postbode Andrej ontdekt op een dag dat Josip, de machinist en conducteur van de kabelspoorbaan, zijn vrouw bedriegt en neemt er foto’s van als bewijsmateriaal en begint hem af te persen door geld te eisen. Maar op een dag wordt Andrej aangereden door een auto en komt hij in het ziekenhuis terecht. Josip biedt zich aan om voor de hond van Andrej te zorgen en komt erachter dat Andrej in de post van anderen snuffelt. Josip besluit hierop Andrej anoniem af te persen, omdat hij het geld nodig heeft en zo ontstaat een spel van afpersing tussen beide.

Alles verslechtert wanneer de oorlog volledig uitbreekt. De oorlog staat als het ware als een metafoor voor de relatie tussen Andrej en Josip, want hoe slechter hun relatie wordt, hoe dichter de oorlog komt en hoe grootser hij wordt, maar de vraag die de lezer zich voornamelijk stelt tijdens het lezen, is natuurlijk wie nu goed is en wie nu slecht is. Het verhaal leest dan ook als een parabel, want daar gaat het verhaal ook om, namelijk dat alle mensen zowel goed als slecht doen en dat er niet één ideaal is. Volgens Josip staat de pelikaan in de titel voor opofferingsgezindheid, maar ook bloeddonatie volgens de ons overgeleverde middeleeuwse traditie. Maar de pelikaan verwijst niet enkel daarnaar. Martin Michael Driessen vertelt in het NRC Handelsblad dat het boek gaat over zelfzucht, egoïsme en levensdrang. Zowel Josip als Andrej doen het goede en slechte in zijn verhaal. De pelikaan is dus ook een symbool voor een ideaal dat onbereikbaar is.

Het verhaal is opgedeeld in vijf delen en leest vlot weg. Als lezer voel je de spanning stijgen naarmate je verder geraakt in het verhaal enerzijds door de oorlog die escaleert, anderzijds door de relatie tussen Andrej en Josip die escaleert. De lezer vraagt zich dan ook continu af of beide personages achter de wederzijdse afpersing zullen komen en hoe het zal eindigen. Voor beide personages voel je zowel sympathie als antipathie, omdat ze allebei goed doen, maar ook slecht. Het is een aanrader en helaas heeft dit boek de Libris Literatuurprijs niet gewonnen.

Martin Michael Driessen studeerde geschiedenis en Sanskriet en theaterwetenschappen in München. Tot 2006 woonde hij in Duitsland, waar hij werkte als acteur, regisseur en theaterleider voor toneel en opera.
In 1999 schreef Driessen zijn debuutroman, Gars, die genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs. Daarna verschenen de romans Vader van God (2012) en Een ware held (2013). Die laatste werd genomineerd voor de Gouden Boekenuil. In 2015 verscheen de omvangrijke roman, Lizzie, geschreven met dichteres Liesbeth Lagemaat.
Zijn novellebundel Rivieren (2016) werd bekroond met de ECI Literatuurprijs. Vorig jaar verscheen zijn roman De pelikaan, die de shortlist van de Libris Literatuurprijs haalde.