Fijne Healing Fiction

Het verhaal begint met Kotoko die pas haar broer is verloren en zich daar heel schuldig over voelt. Op aanraden van een goede vriend van haar broer gaat ze naar het restaurant Chibi Neko, waar Kai en zijn moeder herinneringsgerechten (kagezen) klaarmaken.
Er wordt beweerd dat wanneer je een herinneringsgerecht eet bij Chibi Neko, je een dierbare overledene nog een keer kunt zien.
Naarmate het verhaal vordert, lees je over meerdere mensen die een herinneringsgerecht eten bij Chibi Neko. Al deze mensen hebben op de een of andere manier met elkaar te maken en zo wordt het verhaal een mooi geheel.

Ik vond dit een erg prettig boek om te lezen. Het is een rustig verhaal, waarin goed wordt omschreven wat de karakters voelen en je kunt je dan ook echt in ze inleven.
Je voelt hoe verdrietig ze zijn of hoe schuldig ze zich voelen, maar je voelt later ook de opluchting en het geluk dat ze weer kunnen voelen.
De schrijfstijl is prettig, het leest makkelijk weg en zet aan tot denken. Is het echt nodig dat die ene personage zich zo schuldig voelt? Zouden herinneringsgerechten echt een overledene kunnen "oproepen" of dromen de personages het? En als het een droom is, maakt dat wat uit?

Ik heb inmiddels drie boeken gelezen die vertaald zijn vanuit het Japans, en alle drie vond ik ze erg fijn om te lezen. De rustige schrijfstijl, maar ook dat het toewerkt naar een positieve afsluiting van een verdrietig verhaal.