Prachtige roman

Wat een mooie roman heeft Olga Hoekstra geschreven. Het speelt zich af in het heden en in het verleden (1652 om precies te zijn). Het heden wordt verteld in de ik-vorm, door archeologe Emilie van de Brandeele. In het verleden gaat het verhaal over Elisabeth van Baerle.
Emilie krijgt de mogelijkheid om op Texel onderzoek te doen naar de opgedoken, bijna volledig in tact gebleven jurk van 400 jaar oud. Zij duikt de geschiedenis in om er achter te komen van wie de jurk geweest kan zijn en waarom de jurk op zee was. Echter lijken de Texelaren niet echt zitten te wachten op buitenstaanders die "hun" schatten willen onderzoeken en meenemen.
Emilie krijgt te maken met Joost, degene die de jurk heeft opgedoken en haar eigenlijk niet wil helpen.
We komen ondertussen steeds meer te weten over Elisabeth, een dochter van welgestelde ouders en haar dienstmeisje Maria. Elisabeths ouders willen dat zij gaat trouwen met een man uit Amerika die ze nog nooit gezien of gesproken heeft. Elisabeth ziet dit niet zitten, maar kan er door haar komaf niet onderuit komen.

Ik heb genoten van dit boek. Het wordt ontzettend realistisch verteld. Ik heb het idee dat ik de personages echt heb leren kennen, de problemen die zij hebben, hoe zij zich voelen, hoe zij omgaan met tegenslagen.
Je leeft ontzettend mee met beide vrouwen, zowel in het heden als in het verleden. De afwisseling tussen heden en verleden was erg fijn. Je komt steeds wat meer te weten over waar Emilie naar op zoek is en hoe het Elisabeth is vergaan en op het eind komt het hele verhaal op een prachtige manier samen.