Met plezier gelezen

De opzet van ‘De Italiaanse dochter’ doet denken aan de beroemde serie De zeven zussen van Lucinda Riley. In De verloren dochters reeks gaat over vrouwen die allemaal uit hetzelfde zogenoemde vrouwenhuis zijn geadopteerd. Misschien niet heel origineel dat Soraya Lane hiervoor gekozen heeft, maar ja… er zijn wel meer boeken die in hoofdlijnen op elkaar lijken. Is dat erg? Volgens mij niet; zeker niet wanneer je de verhalen met plezier leest.

Je leest in ‘De Italiaanse dochter’ in het heden over Lily en in het verleden over Estée. Beide vrouwen leer je goed kennen en beide vrouwen sluit je als het ware in je hart. Lane heeft een fijne schrijfstijl en weet de beide tijdsperken goed tot leven te brengen. De beeldende vertelwijze brengt het verhaal als het ware tot leven en dat is altijd fijn om te lezen.

Niet alles dat in het verhaal gebeurt, is even verrassend. Maar de auteur heeft hier en daar nog wel een kleine verrassing voor haar lezers in petto. Ik heb dit boek met plezier gelezen en ik ben benieuwd naar de volgende “verloren dochter”.