Het leven in Paulstadt

In deze roman over leven en dood komen er verschillende levensverhalen naar voren van personen die inmiddels op het kerkhof van Paulstadt liggen. Al deze verhalen worden individueel verteld, maar tonen ook overeenkomsten. Aan het einde van het boek heb je een beeld van de geschiedenis van deze stad.

Op de cover van het boek zie je een raaf op een tak zitten en in de verte zie je het kerkhof van Paulstadt. De titel en naam van de auteur staat in felle kleuren tegen een witte achtergrond op de kaft. Ik vind het een mooie cover en daarnaast vind ik hem ook passen bij de inhoud van het boek. Ook zou dit een boek zijn dat ik op zou pakken in de winkel als ik erlangs loop.

In het boek komen de levensverhalen naar voren van 30 personages die in Paulstadt hebben gewoond. Ieder met zijn eigen verhaal, zijn eigen kijk op het leven en zijn eigen karakter. Het is werkelijk knap hoe Seethaler elk personage een eigen stem heeft weten te geven.

Maar toch vond ik sommige personages niet fijn lezen en heb ik het boek zo nu en dan naast mij neer moeten leggen. Om vervolgens weer verder te lezen en te proberen het grote geheel te begrijpen. Het was soms moeilijk verhalen aan elkaar te koppelen of de personages goed genoeg te onthouden om de overeenkomsten te vinden. Ook komen sommige mensen vrij vaak voor in andermans verhalen, maar hebben ze geen 'eigen verhaal' in het boek. Uiteindelijk bestaat het boek voor mij voornamelijk uit individuele verhalen met af en toe wat overlap, maar voornamelijk op zichzelf staand.

Uiteindelijk geef ik het boek 3 sterren. De verhalen zijn voor mij te moeilijk tot een geheel te breien en ondanks de prachtige taal die erin voorkomt heeft het boek mij niet echt geraakt.