Liefde, wanhoop en tegenspoed

Feest van de ongenoden’ is een boek waar je de tijd voor moet nemen. Het is absoluut geen verhaal dat je even tussendoor leest en al helemaal niet op momenten waarop je druk bent en je hoofd vol met andere gedachten zit. Begin eraan als je rust hebt, want dit verhaal vraagt om je onverdeelde aandacht.

De opening van het verhaal begint sterk en daardoor zijn de verwachtingen hoog, maar toch valt het nog niet mee om goed in het verhaal te komen. Met name de vele personages en een aantal op elkaar lijkende namen, maken het bij aanvang nogal verwarrend. De schrijfstijl van de auteur, P.G. du Plessis, is niet vlot en zelfs wat traag. Een sprong terug in de tijd en lange, lastige zinnen maken het er niet gemakkelijker op. Maar de aanhouder wint. Eenmaal in het verhaal, als de onderlinge familiebanden, relaties en achtergronden geschetst zijn, wordt je geduld en doorzettingsvermogen beloond en speelt het verhaal zich verder, als een film af in je hoofd.

De personages krijgen na verloop van tijd steeds meer kleur. Ze groeien stuk voor stuk uit tot krachtige, zeer boeiende karakters. Met elkaar vormen zij uiteindelijk een interessant en samenhangend geheel. De basis voor een goedlopend verhaal, waarin onderlinge (familie)verhoudingen zwaar op de proef worden gesteld en ieder voor zich probeert zich staande te houden in extreme tijden van oorlog, is gelegd. Het verhaal kent naast liefde, veel wanhoop en tegenspoed. Het lijkt voor velen ten tijden van oorlog moeilijk, zo niet onmogelijk om de moed niet op te geven. Elk personage moet keuzes maken, grenzen verleggen en uiteindelijk doorgaan tot er geen weg terug meer is.

‘Feest van de ongenoden’ beschrijft op een zeer indrukwekkende manier wat de oorlog met een mens doet. Het is verdrietig en onoverkomelijk maar door dit boek besef je dat een persoon die oorlog van dichtbij kent, nooit meer de oude zal zijn. Het verhaal is intens en laat je niet meer los. Het verdient het om met aandacht gelezen te worden en is absoluut de moeite waard!