Met de spanning zit het wel goed!

Corine Hartman (Den Haag 1964 stelt haar personage Jessica opnieuw op de proef. Na haar boek Bloedlijn, dat zeer goed ontvangen werd, is Glashard het tweede deel in de reeks psychologische thrillers over rechercheur Jessica Haider.

Na het afleggen van een loodzware test is het Jessica Haider gelukt om toe te treden tot Saligia. Een geheim team dat afrekent met het tuig dat door de mazen van de wet glipt.
Jessy heeft haar eerste opdracht gekregen. Zij moet de Antwerpse diamantair Baruch Salomons te grazen te nemen. Hij wordt ervan verdacht te handelen in bloeddiamanten. Jessy zet alles op alles om hem te ontmaskeren, maar Baruch laat niet met zich sollen en is een geduchte tegenstander. Iets waar Jessy niet op gerekend had.

Na de keiharde confrontaties in Bloedlijn krijgt Jessy Haider het in Glashard opnieuw zwaar te verduren. Corine Hartman heeft opnieuw aardig wat in petto voor haar unieke maar soms wat naiëve hoofdpersonage. Hoeveel kan een persoon hebben? Corine moet het zich toch meerdere keren afgevraagd hebben tijdens het schrijven van dit boek. Jessy, die niet bang is voor een beetje actie en avontuur is een enorme doorzetter en weert zich kranig in de meest uitzichtloze situaties, maar komt er ook in dit deel niet zonder kleerscheuren vanaf.

Hoewel Jessy een bikkelharde tante is, die het nodige heeft meegemaakt, zien we in Glashard ook haar gevoelige kant voorbijkomen. Haar familie is belangrijk voor haar, al blijkt dit niet altijd uit haar gedragingen. De band met haar zus verloopt stroef en het feit dat ze niet op één lijn zitten zorgt nogal eens voor onbegrip en irritatie. Toch kunnen ze absoluut niet zonder elkaar en wordt hun band steeds sterker naarmate het verhaal vordert.

De plot is redelijk sterk. Het verhaal is boeiend en interessant maar het had wat extra onverwachte wendingen kunnen gebruiken om de voorspelbaarheid ervan te verminderen. Zodra het einde van het boek in zicht komt, merk je dat enkele van je vermoedens kloppen en dat is jammer. Daarentegen zit het qua spanning wel goed in Glashard. Er zijn meer dan genoeg situaties waarin de spanning om te snijden is en je op het puntje van je stoel komt te zitten. Als lezer hoop je vurig op een goede afloop, terwijl die er lang niet altijd voor iedereen blijkt te zijn. Glashard is glashard en niet bestemd voor de gevoelige lezer. Corine Hartman moet wel oppassen dat ze niet doorslaat en de lezer gaat shockeren, want een goed boek hoeft niet schokkend te zijn. In Glashard zijn bepaalde zaken af en toe op het randje.

Op de schrijfstijl van Corine Hartman valt helemaal niks aan te merken. Integendeel. Haar schrijfstijl is vlot, prettig en makkelijk leesbaar. De schrijfstijl in combinatie met de inhoud van het verhaal verhoogt het leesplezier tot een maximum, met als resultaat dat je bijna 300 bladzijden volop zit te genieten.