Lezersrecensie
Onvoorwaardelijke liefde
Het nieuwe boek, Peachez, een romance, van Ilja Leonard Pfeijffer is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Hij haalde zijn inspiratie uit een artikel over professor Paul Frampton.
‘Ik heb de liefde van mijn leven ontmoet. Dat was het.
Dat is eigenlijk het hele verhaal.’
Het verhaal begint in de gevangenis van Buenos Aires waar de professor wacht op zijn proces. Nu al weet je dat het verhaal geen goede afloop kent. Daar, in de gevangenis, doet de prof zijn relaas hoe het allemaal zo ver is gekomen.
Tijdens de voorbereidingen van het grote Tertullianus-congres, krijgt de wereldvreemde latinist een kort mailtje van een zekere Sarah waarin een taalfout staat. Als taalkundige kan hij het niet laten te reageren. Dit is het begin van een digitale conversatie. Langzaamaan groeit er een platonische relatie. De professor verwaarloost zijn taken en stort zich volledig op zijn nieuwe verovering. Tot hij zelf besluit om zijn vliegangst te overwinnen en naar haar toe reist. Maar is Sarah Peachez wel wie ze beweerd te zijn.
Dit is een verhaal over blinde liefde, een ode aan de liefde in al zijn vormen. Dit is geen spannend boek en het verhaal heeft eigenlijk maar weinig om het lijf. Maar de poëtische zinnen die Pfeiffer gebruikt maken dit boek meer dan de moeite waard, al hoeft het met 170 bladzijden niet langer te duren.
De Hebban-leesclub trakteerde ons op een speciale editie van het boek. Een witte cover met een gouden Hebbansticker. Heel leuk. Toch vind ik de originele cover beter passen. Niet dat de cover het verhaal maakt, maar het is wel een mooie aanvulling.
‘Ik heb de liefde van mijn leven ontmoet. Dat was het.
Dat is eigenlijk het hele verhaal.’
Het verhaal begint in de gevangenis van Buenos Aires waar de professor wacht op zijn proces. Nu al weet je dat het verhaal geen goede afloop kent. Daar, in de gevangenis, doet de prof zijn relaas hoe het allemaal zo ver is gekomen.
Tijdens de voorbereidingen van het grote Tertullianus-congres, krijgt de wereldvreemde latinist een kort mailtje van een zekere Sarah waarin een taalfout staat. Als taalkundige kan hij het niet laten te reageren. Dit is het begin van een digitale conversatie. Langzaamaan groeit er een platonische relatie. De professor verwaarloost zijn taken en stort zich volledig op zijn nieuwe verovering. Tot hij zelf besluit om zijn vliegangst te overwinnen en naar haar toe reist. Maar is Sarah Peachez wel wie ze beweerd te zijn.
Dit is een verhaal over blinde liefde, een ode aan de liefde in al zijn vormen. Dit is geen spannend boek en het verhaal heeft eigenlijk maar weinig om het lijf. Maar de poëtische zinnen die Pfeiffer gebruikt maken dit boek meer dan de moeite waard, al hoeft het met 170 bladzijden niet langer te duren.
De Hebban-leesclub trakteerde ons op een speciale editie van het boek. Een witte cover met een gouden Hebbansticker. Heel leuk. Toch vind ik de originele cover beter passen. Niet dat de cover het verhaal maakt, maar het is wel een mooie aanvulling.
1
Reageer op deze recensie