Kippenvel tot de laatste bladzijde

Wanneer op een dag het kleine buurmeisje Robin(3) spoorloos verdwijnt en de hele buurt helpt zoeken is dit het begin van een nachtmerrie voor Marjan Gorissen. Wanneer op een vuilnisbelt een schoentje met een stukje voet wordt gevonden van het meisje worden er zeven mensen opgepakt die verdacht worden van de moord op Robin, zo ook Marjan. Marjan hoogzwanger van haar eerste kindje wordt in beperking opgesloten en heeft alleen contact met haar advocaat en de rechercheurs die haar verhoren. Ze weet niet wie er opgepakt zijn en wat er buiten de gevangenis muren gebeurd. Het enige wat ze wel weet dat ze als misdadiger wordt behandeld want…

Waar rook is, is vuur.

Na een gerechtelijke dwaling neemt Marjan Gorissen je mee in de tijd voor, tijdens en na haar detentie periode. Alles is geschreven in de ik-vorm onder Marjan haar eigen naam. Tijdens het lezen voelde ik mee met de 103 dagen die de hoogzwangere Marjan vast zat in de PI van Maastricht, haar bevalling in het ziekenhuis met een rechercheur aan haar zijde en oordelende zusters, de behandeling van een brandwond en het vervoer naar en van het gerechtshof. Marjan was eigenlijk al veroordeeld voordat er ook maar enig bewijs tegen haar was, zelfs rechters, officieren van justitie, agenten en bewaarders hadden hun oordeel al klaar. Staan wij zelf ook niet gauw met een oordeel klaar? Als ik iets lees in de krant heb ik de verdachte ook al vaak veroordeeld ook al moet er nog een onderzoek plaats vinden. Het verhaal begint met een voorwoord, dan een inleiding, een proloog en dan pas het eigenlijke verhaal. Ik moest een paar keer terug bladeren, want het verhaal begon wat verwarrend met vooruit en terugblikken en het duurde even voor ik in het verhaal zat en de volgorde ervan begreep. De hoofdstukken hebben een Engelse titel en hieronder staat een soort van krantenkopje. Het jaartal geeft aan over welke periode Marjan praat. Je gaat van 2002 naar 1986 naar 2011 en 1987, door deze verspringen moet je wel door lezen anders raak je de logica van de tijdsprongen kwijt. Het is niet alleen het verhaal over de verdwijning van Robin maar ook het verhaal van puber Marjan, die op jonge leeftijd seksueel is misbruikt, dit hoort bij het leven van Marjan maar heeft niets met de verdwijning van peuter Robin te maken. Marjan wordt behandeld door psycholoog Simon en tijdens die sessies wordt er terug geblikt naar de gebeurtenissen die Marjan in haar detentietijd heeft mee gemaakt, maar wordt er ook gekeken naar haar doen en laten na haar invrijheidstelling. Marian krijgt de diagnose van Simon ernstige Ptts, nadat hij haar eerst overspannen had verklaard. Deze man heeft Marjan voor het grootste gedeelte weer op de rit gekregen, ook al dacht ze eerst zelf niets aan de vele behandelingen te hebben.

Een waargebeurde heftige en emotionele “biografie” zou ik dit boek noemen, van onder andere een rechtelijke dwaling in Nederland. Heel knap hoe Marjan het leven heeft opgepakt met haar gezin na deze verschrikkelijk episode uit haar leven en nu probeert door lezingen en dit boek, de ogen te openen van iedereen om niet iemand te veroordelen voordat er een oordeel is geveld. Zo knap hoe Marjan nu in het leven staat een aantrekkelijke en super aardige vrouw die gelukkig weer met beide beentje op de grond staat.

Ondanks alles….jullie hebben mij niet klein gekregen! Ik ben geen schande! If it doesn’t kill you, it makes you stronger.

Lieve leesgroet Caroline