Het is de boodschap die telt

Begin dit jaar ging de Johannes van Damprijs naar de Italiaan Carlo Petrini. Die prijs wordt toegekend aan auteurs die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de verspreiding van de kennis van de gastronomie. En dat heeft Petrini zeker, hij was in 1989 een van de medeoprichters van de Slowfoodbeweging, die zich inzet voor het behoud van de gastronomie. Speciaal voor deze gelegenheid is er een nieuwe editie uitgebracht van zijn manifest Slow Food - Over het belang van smaak.

Waar staat de Slow foodbeweging precies voor? Haar ideaalbeeld is “een wereld waar lekker, ecologisch verantwoord geproduceerd voedsel voor iedereen beschikbaar is”. Ze probeert zich in te spannen voor het herstel van oude (kook-en eet)tradities, zodat deze niet verloren gaan.  Waar ze is gestart als een culinaire protestbeweging - zoals tegen de McDonalds in Rome - is Slow Food nu een mondiale organisatie, die activiteiten en lezingen organiseert om consumenten bewust te maken van het belang van een divers en gezond voedselsysteem. Inmiddels kent de beweging ruim 100.000 leden in 150.000 landen en heeft ze een wereldwijd actief netwerk. Ook Nederland heeft een actieve tak (www.slowfood.nl) en zelfs een sub-organisatie, gericht op jongeren (www.youthfoodmovement.nl).

Inhoud versus vorm
Slow Food is niet zo maar een organisatie dus en in Over het belang van smaak komt Petrini met veel en goede argumenten waarom ze belangrijk is. Wist je bijvoorbeeld dat er iedere zes uur ergens ter wereld een plantensoort uitsterft? En dat ons dieet uit oneindig minder verschillende plantensoorten bestaat dan vroeger? Over het belang van smaak komt uit 2001, maar de waarde van zijn boodschap is sindsdien eigenlijk alleen maar gestegen. Petrini legt uit welke initiatieven Slow Food heeft ondernomen om culinair erfgoed te beschermen - en daarmee voedseldiversiteit- en welk effect ze hebben gehad. Slow Food heeft zelfs een eigen universiteit: the University of Gastronomic Sciences. Dat de organisatie daarbij tegen het elitaire aanschurkt (“het veelvoud aan dorpsfeesten en braderieën die bedacht worden om neptraditionele specialiteiten en recepten in het zonnetje te zetten”), vergeef je ze tijdens het lezen snel. Het is immers de boodschap die telt.

En gelukkig maar, want Petrini moet het niet hebben van zijn pen. Geen strakke structuur of heldere bewoordingen in Over het belang van smaak, maar zinnen die je vaak meerdere keren moet lezen. Omdat ze niet helemaal kloppen of gewoon erg stroef lopen. Petrini springt vaak over van algemeen termen naar ‘we’ en schakelt tussen de verleden tijd en de tegenwoordige tijd. Daardoor is het moeilijk te onderscheiden over wie en wanneer er nou precies geschreven wordt.

Het slow uit Slow Food lijkt dan ook toepasbaar op haar eigen manifest: lees langzaam en met geduld, dan haal je er veel uit. Of is dat preken voor eigen parochie?