Lezersrecensie
Feminisme als leidraad
In een wereld waar feminisme hoog op de agenda staat is het toepasselijk om meer verhalen met dat thema beschikbaar te hebben. In het boek Dorst van Marina Yuszczuk speelt feminisme een belangrijke rol en deze is nu naar het Nederlands vertaald door Irene van de Mheen. Vanwege het thema alleen al en het feit dat Yuszczuk mede-eigenaar van de feministische uitgeverij Rosa Iceberg is, was ik nieuwsgierig of Dorst dit thema goed weet te verwerken in het verhaal. Ik kan alvast verklappen dat dat het geval is.
Het verhaal is in twee delen opgedeeld: de een in hoofdstukken over het leven van een vrouwelijke vampier en de ander in dagboekstijl over een wat meer hedendaagse vrouw. Dat zorgt voor een interessant contrast en tegelijkertijd voor onverwachtse overeenkomsten. In de ‘proloog’ van het eerste deel maak je kennis met de hedendaagse vrouw die met haar zoontje op een begraafplaats loopt. Daar ziet ze een mysterieuze vrouw en krijg je al wat mee van de vonk tussen beiden. Het zet het verhaal op voor een spannende gebeurtenis. Maar eerst gaan we terug in de tijd, naar de tijd dat de vrouwelijke vampier aan haar zoektocht begon. Zo ontdek je gedurende de hoofdstukken het eeuwenlange leven van de vrouwelijke vampier, inclusief de lusten en de lasten. Natuurlijk ontbreekt de dorst uit de titel niet. Met de constante honger naar bloed maak je al snel kennis.
Door de beeldende beschrijvingen weet Yuszczuk je als lezer volledig mee te sleuren naar onder andere het Buenos Aires van vroeger. Het maakt alles ontzettend levendig, wat het boek plezierig maakt om te lezen. Dit blijkt ook uit het volgende citaat: “Buenos Aires bezweek onder een vloedgolf van lijken, alsof het binnenste van de aarde, daar waar de dood op alle mogelijke manieren werd verdoezeld, was opengebarsten om haar in een gigantische etterende wond bloot te leggen.“
In de dagboekstijl verandert de stijl om als lezer ook daadwerkelijk het gevoel te geven dat je met een ander hoofdpersoon te maken heeft. Hier kruip je echt in het hoofd van die hedendaagse vrouw en maak je kennis met haar gevoelens. Bovendien speelt de dynamiek met haar moeder een grote rol, wat later belangrijker blijkt te zijn dan je verwacht.
Het verhaal eindigt waar je eigenlijk hoopt dat het nog even doorgaat. Het laat daardoor ruimte open voor interpretatie en je eigen fantasie. Of je daarvan houdt, verschilt per persoon. Persoonlijk vond ik het niet erg. Het belangrijkste voor mij was de boodschap die het verhaal uitdraagt en om te lezen hoe de vrouwen het heft in eigen hand nemen.
Al met al weet Marina Yuszczuk met Dorst een duister en tegelijkertijd aangrijpend verhaal neer te zetten met thema’s als feminisme.
Deze recensie is geschreven in ruil voor een gratis exemplaar van het boek Dorst.
Het verhaal is in twee delen opgedeeld: de een in hoofdstukken over het leven van een vrouwelijke vampier en de ander in dagboekstijl over een wat meer hedendaagse vrouw. Dat zorgt voor een interessant contrast en tegelijkertijd voor onverwachtse overeenkomsten. In de ‘proloog’ van het eerste deel maak je kennis met de hedendaagse vrouw die met haar zoontje op een begraafplaats loopt. Daar ziet ze een mysterieuze vrouw en krijg je al wat mee van de vonk tussen beiden. Het zet het verhaal op voor een spannende gebeurtenis. Maar eerst gaan we terug in de tijd, naar de tijd dat de vrouwelijke vampier aan haar zoektocht begon. Zo ontdek je gedurende de hoofdstukken het eeuwenlange leven van de vrouwelijke vampier, inclusief de lusten en de lasten. Natuurlijk ontbreekt de dorst uit de titel niet. Met de constante honger naar bloed maak je al snel kennis.
Door de beeldende beschrijvingen weet Yuszczuk je als lezer volledig mee te sleuren naar onder andere het Buenos Aires van vroeger. Het maakt alles ontzettend levendig, wat het boek plezierig maakt om te lezen. Dit blijkt ook uit het volgende citaat: “Buenos Aires bezweek onder een vloedgolf van lijken, alsof het binnenste van de aarde, daar waar de dood op alle mogelijke manieren werd verdoezeld, was opengebarsten om haar in een gigantische etterende wond bloot te leggen.“
In de dagboekstijl verandert de stijl om als lezer ook daadwerkelijk het gevoel te geven dat je met een ander hoofdpersoon te maken heeft. Hier kruip je echt in het hoofd van die hedendaagse vrouw en maak je kennis met haar gevoelens. Bovendien speelt de dynamiek met haar moeder een grote rol, wat later belangrijker blijkt te zijn dan je verwacht.
Het verhaal eindigt waar je eigenlijk hoopt dat het nog even doorgaat. Het laat daardoor ruimte open voor interpretatie en je eigen fantasie. Of je daarvan houdt, verschilt per persoon. Persoonlijk vond ik het niet erg. Het belangrijkste voor mij was de boodschap die het verhaal uitdraagt en om te lezen hoe de vrouwen het heft in eigen hand nemen.
Al met al weet Marina Yuszczuk met Dorst een duister en tegelijkertijd aangrijpend verhaal neer te zetten met thema’s als feminisme.
Deze recensie is geschreven in ruil voor een gratis exemplaar van het boek Dorst.
2
Reageer op deze recensie