Lezersrecensie
Spannend boek
De zwart witcover – op de titel na - toont twee bijna identieke gezichten die in elkaar overlopen en zet je gelijk aan het denken. Wat is hier aan de hand? De cover straalt ook een zekere dreiging uit. Het is een boek dat je vanwege de cover oppakt, terwijl je het van de flaptekst laat afhangen of je het uiteindelijk koopt. Ik verklap alvast dat je geen spijt van een eventuele koop zult krijgen.
Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonen verteld en een enkel hoofdstuk, waar dat nodig is, vanuit een bij-persoon. Lena is in de ik-persoon geschreven en zit je daardoor dichter op je huid dan de 3e persoon enkelvoudsvorm van Veerle. We komen per hoofdstuk meer over de achtergronden en drijfveren van de personages te weten.
Beiden zijn buurvrouwen. Het verhaal begint met de ogenschijnlijke simpele vraag van Veerle of Lena op haar kat wil passen omdat ze voor haar werk naar Argentinië moet. Op het moment dat Veerle het vraagt, krijgt ze vrij snel twijfels of haar buurvrouw daar wel geschikt voor is. Ze lijdt immers aan stemmingswisselingen en verwaarloosd zichzelf dan.
Het verhaal springt vanuit het heden terug naar het verleden en vice versa. Als lezer krijg je een heel scala van ellende uit Lena’s verleden te verwerken, iedereen die haar dierbaar was, verliest ze op den duur. Een vader, vriendinnen en later een lieve huisbaas. Als klein kind al moest zij het huishouden van haar moeder draaiende houden. Je krijgt beslist medelijden met het kind dat nooit een kind kon zijn.
Op haar werk is Lena een grauw muisje, met een weinig inspirerende kledingkeuze. Mannen én vrouwen keuren haar geen blik waardig en dat vreet aan haar. Wanneer ze ziet hoe mooi en succesvol haar buurvrouw is, krijgt jaloezie de overhand.
Met het passen van de kleren van Veerle begint voor Lena een onstuitbare drang om ook zo mooi en zelfverzekerd te zijn als haar buurvrouw, haar leven over te nemen. Het zet een serie gebeurtenissen in gang die ze vooraf niet had kunnen voorzien.
Margareth schrijft in beeldende taal met mooie metaforen, zodat het spannende boek daarnaast ook aangenaam leest. Een aanrader.
Het verhaal wordt afwisselend vanuit het perspectief van de twee hoofdpersonen verteld en een enkel hoofdstuk, waar dat nodig is, vanuit een bij-persoon. Lena is in de ik-persoon geschreven en zit je daardoor dichter op je huid dan de 3e persoon enkelvoudsvorm van Veerle. We komen per hoofdstuk meer over de achtergronden en drijfveren van de personages te weten.
Beiden zijn buurvrouwen. Het verhaal begint met de ogenschijnlijke simpele vraag van Veerle of Lena op haar kat wil passen omdat ze voor haar werk naar Argentinië moet. Op het moment dat Veerle het vraagt, krijgt ze vrij snel twijfels of haar buurvrouw daar wel geschikt voor is. Ze lijdt immers aan stemmingswisselingen en verwaarloosd zichzelf dan.
Het verhaal springt vanuit het heden terug naar het verleden en vice versa. Als lezer krijg je een heel scala van ellende uit Lena’s verleden te verwerken, iedereen die haar dierbaar was, verliest ze op den duur. Een vader, vriendinnen en later een lieve huisbaas. Als klein kind al moest zij het huishouden van haar moeder draaiende houden. Je krijgt beslist medelijden met het kind dat nooit een kind kon zijn.
Op haar werk is Lena een grauw muisje, met een weinig inspirerende kledingkeuze. Mannen én vrouwen keuren haar geen blik waardig en dat vreet aan haar. Wanneer ze ziet hoe mooi en succesvol haar buurvrouw is, krijgt jaloezie de overhand.
Met het passen van de kleren van Veerle begint voor Lena een onstuitbare drang om ook zo mooi en zelfverzekerd te zijn als haar buurvrouw, haar leven over te nemen. Het zet een serie gebeurtenissen in gang die ze vooraf niet had kunnen voorzien.
Margareth schrijft in beeldende taal met mooie metaforen, zodat het spannende boek daarnaast ook aangenaam leest. Een aanrader.
1
Reageer op deze recensie
