Lezersrecensie
De hallucinerende soldaat : een oorlogsboek dat enorme indruk maakt
Eind september 2025 zal het boek van Aline Sax op de markt worden gebracht. Ik heb van de uitgever een proefdruk mogen lezen. Het is een verhaal van een jonge Engelsman die min of meer door zijn vriendin wordt gepusht om in het leger te gaan om te strijden tegen de Duitsers in WO I.
Het verhaal begint wanneer de oorlog achter de rug is en Henry Bennett (19) terug wil naar de Belgische omgeving waar hij gevochten heeft. De eerste gevechtslinie lag in de buurt van de plaats Ieper. Het is intussen een toeristische plek geworden, waar veel Engelsen naar toe gaan om de graven van dierbaren te vinden of herinneringen op te halen. Die herinneringen van Henry zijn niet erg leuk. Als 'onvoorbereid broekie' wordt hij voor de leeuwen gegooid. Maar dat geldt eigenlijk ook voor de tegenstanders.
Hij trekt in bij een hotel waar ook andere Engelsen naar het verleden reizen: op zoek naar graf van broer, zoon of echtgenoot. De ontwikkelingen tussen heden (1919) en verleden (1916-1918) wisselen elkaar af. Henry heeft in de oorlog een kameraad verloren en hij vindt dat hij schuldig is aan zijn dood. Dat levert hallucinerende passages op: zijn kameraad duikt op in het heden en hij praat met hem. Henry komt ook niet ongeschonden uit de oorlog : zijn relatie is verbroken, hij is gehandicapt en hij krijgt zijn baan niet meer terug.
De door Sax gekozen structuur van de roman is de juiste om dit verhaal te vertellen.
Aangezien Nederland in WOI neutraal bleef, zijn er door Nederlandse auteurs maar weinig romans over die periode geschreven. De Vlamingen hebben in dit tijd veel meer geleden en dat kun je terug zien in hun literaire verleden. Bij het lezen van 'Negentien Negentien' dacht ik ook terug aan een ander geweldige roman van Stefan Brijs "Post voor Mevrouw Bromley " waarin een Engelse puber zich ook aanmeldt als soldaat. En klassiek is natuurlijk 'Het verdriet van België'van Hugo Claud. Aline Sax voegt met haar oorlogsroman een nieuw pareltje toe aan de literaire geschiedenis van het Vlaamse verleden. Lees het vooral!.
Het verhaal begint wanneer de oorlog achter de rug is en Henry Bennett (19) terug wil naar de Belgische omgeving waar hij gevochten heeft. De eerste gevechtslinie lag in de buurt van de plaats Ieper. Het is intussen een toeristische plek geworden, waar veel Engelsen naar toe gaan om de graven van dierbaren te vinden of herinneringen op te halen. Die herinneringen van Henry zijn niet erg leuk. Als 'onvoorbereid broekie' wordt hij voor de leeuwen gegooid. Maar dat geldt eigenlijk ook voor de tegenstanders.
Hij trekt in bij een hotel waar ook andere Engelsen naar het verleden reizen: op zoek naar graf van broer, zoon of echtgenoot. De ontwikkelingen tussen heden (1919) en verleden (1916-1918) wisselen elkaar af. Henry heeft in de oorlog een kameraad verloren en hij vindt dat hij schuldig is aan zijn dood. Dat levert hallucinerende passages op: zijn kameraad duikt op in het heden en hij praat met hem. Henry komt ook niet ongeschonden uit de oorlog : zijn relatie is verbroken, hij is gehandicapt en hij krijgt zijn baan niet meer terug.
De door Sax gekozen structuur van de roman is de juiste om dit verhaal te vertellen.
Aangezien Nederland in WOI neutraal bleef, zijn er door Nederlandse auteurs maar weinig romans over die periode geschreven. De Vlamingen hebben in dit tijd veel meer geleden en dat kun je terug zien in hun literaire verleden. Bij het lezen van 'Negentien Negentien' dacht ik ook terug aan een ander geweldige roman van Stefan Brijs "Post voor Mevrouw Bromley " waarin een Engelse puber zich ook aanmeldt als soldaat. En klassiek is natuurlijk 'Het verdriet van België'van Hugo Claud. Aline Sax voegt met haar oorlogsroman een nieuw pareltje toe aan de literaire geschiedenis van het Vlaamse verleden. Lees het vooral!.
1
Reageer op deze recensie
