Lezersrecensie
Lezenswaardig geschenkboekje
15 juli 2015
In juni 2015, de Maand van het spannende boek, kregen kopers van een boek de 86 bladzijden tellende thriller “Grijs gebied” van Marion Pauw cadeau. Evenals in de Boekenweek is een dergelijk geschenk al vele jaren traditie.
De knappe studente Naomi Nijssen wordt in de nachtelijke uren onder een viaduct van haar fiets getrokken door een man en zwaar mishandeld. De in de buurt wonende buschauffeur Albert van der Zande is bij toeval getuige van het incident terwijl hij op zijn balkon een sigaret rookt. Hij doet evenwel aanvankelijk niets.
De op zijn fiets passerende leraar lichamelijke opvoeding Menno Jacobs grijpt resoluut in maar de dader ontkomt.
Albert blijft met een schuldgevoel zitten maar revancheert zich later op bijzondere wijze met behulp van de vliegtuigspotter Kevin Noorddam, een opmerkelijk typetje.
Het schrijven van een verhaal met de omvang van een novelle is een vak apart. Het is zeer lastig om in kort bestek een volwaardig verhaal te componeren. Marion Pauw is daarin geslaagd. Zij weet in een bescheiden aantal pagina’s het schuldbesef van Albert duidelijk te beschrijven evenals de trauma’s van het slachtoffer Naomi en haar ouders.
De personages in het verhaal zijn van diverse pluimage en worden beeldend neergezet.
De rechercheurs Plessen en Verveer (toevallig twee achternamen van BN’ers?) zijn stereotiepe speurders.
De simpele, herkenbare dialogen van Albert en zijn echtgenote zijn bij tijd en wijle komisch in botheid maar zij dragen bij in het typeren van een eenvoudige man die steeds het beste wil maar daar niet in slaagt omdat hij zwelgt in schuldbesef vanwege zijn zelf veronderstelde lafheid.
De plot is eenvoudig en het slot van het verhaal is niet erg verrassend maar toch aardig gevonden. Het taalgebruik van Marion Pauw is als altijd helder, eenvoudig en foutloos waardoor de lezer het gemakkelijk heeft. Niettemin staat het boekje borg voor enkele uurtjes leesplezier.
Mede omdat Pauw goed geslaagd is in de niet eenvoudige opgave in weinig pagina’s een lezenswaardig verhaal te schrijven, verdient “Grijs gebied” vier sterren.
Noot: na het schrijven van de recensie zag ik enkele vernietigende commentaren op het boekje. De kroon spant wel Coen Peppelenbos, recensent van de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden, die het in zijn beoordeling van dit boekje toch echt te bont maakt en de schrijfster op ongehoorde wijze schoffeert.
De knappe studente Naomi Nijssen wordt in de nachtelijke uren onder een viaduct van haar fiets getrokken door een man en zwaar mishandeld. De in de buurt wonende buschauffeur Albert van der Zande is bij toeval getuige van het incident terwijl hij op zijn balkon een sigaret rookt. Hij doet evenwel aanvankelijk niets.
De op zijn fiets passerende leraar lichamelijke opvoeding Menno Jacobs grijpt resoluut in maar de dader ontkomt.
Albert blijft met een schuldgevoel zitten maar revancheert zich later op bijzondere wijze met behulp van de vliegtuigspotter Kevin Noorddam, een opmerkelijk typetje.
Het schrijven van een verhaal met de omvang van een novelle is een vak apart. Het is zeer lastig om in kort bestek een volwaardig verhaal te componeren. Marion Pauw is daarin geslaagd. Zij weet in een bescheiden aantal pagina’s het schuldbesef van Albert duidelijk te beschrijven evenals de trauma’s van het slachtoffer Naomi en haar ouders.
De personages in het verhaal zijn van diverse pluimage en worden beeldend neergezet.
De rechercheurs Plessen en Verveer (toevallig twee achternamen van BN’ers?) zijn stereotiepe speurders.
De simpele, herkenbare dialogen van Albert en zijn echtgenote zijn bij tijd en wijle komisch in botheid maar zij dragen bij in het typeren van een eenvoudige man die steeds het beste wil maar daar niet in slaagt omdat hij zwelgt in schuldbesef vanwege zijn zelf veronderstelde lafheid.
De plot is eenvoudig en het slot van het verhaal is niet erg verrassend maar toch aardig gevonden. Het taalgebruik van Marion Pauw is als altijd helder, eenvoudig en foutloos waardoor de lezer het gemakkelijk heeft. Niettemin staat het boekje borg voor enkele uurtjes leesplezier.
Mede omdat Pauw goed geslaagd is in de niet eenvoudige opgave in weinig pagina’s een lezenswaardig verhaal te schrijven, verdient “Grijs gebied” vier sterren.
Noot: na het schrijven van de recensie zag ik enkele vernietigende commentaren op het boekje. De kroon spant wel Coen Peppelenbos, recensent van de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden, die het in zijn beoordeling van dit boekje toch echt te bont maakt en de schrijfster op ongehoorde wijze schoffeert.
1
Reageer op deze recensie
