Lezersrecensie
Leuk verhaal, maar het had een strenge redacteur nodig
Sinds 2011 heeft Aad Vlag 12 romans geschreven. De onderwerpen variëren van erotisch tot detective tot sf. Het Geheim van Mars is het derde deel van een SF-thriller-serie.
Volgens de site www.aadvlag.nl is het 'zeer goed los leesbaar'. Daar heeft de schrijver wel een lange (en ik vond taaie) introductie voor nodig. Na twee hoofdstukken komt het verhaal op gang, vanaf dat moment vertelt Vlag op tempo. Op verschillende plekken verderop in het boek wordt op dat moment noodzakelijke geschiedenis uit vorige delen nog eens teruggehaald. 'Los leesbaar' is mogelijk, maar het dekt niet helemaal de lading.
Ik kreeg jeuk van het taalgebruik. Er zijn veel verkeerd gebruikte leestekens, ik kwam veel onnodig gecompliceerde zinnen tegen en Vlag gebruikt regelmatig onlogische formuleringen. Neem bijvoorbeeld deze zin van bladzijde 1: 'Gemeten aan de kwantiteit van de sterrenzee, was het aantal door scanning vanaf Leipoma gevonden geschikte planeten, exact gelijk aan het verwachte.' De komma's zijn fout. De boodschap had veel simpeler geformuleerd kunnen worden. Af en toe werd het voor mij frustrerend lelijk Nederlands, bijvoorbeeld 'de planning is dat ik vijf jaar nodig denk te hebben', 'de centrale zweeg een moment, waarbij ingewikkelde berekeningen samen met deducties ontstonden, die...', 'de centrale verbrak daarna de verbinding nadat Rojak...', 'ze deden continu onlogische handelingen...', 'de hoeveelheid sarcasme is evenredig groot met haar schoonheid´ en zo verder.
Dialogen lopen niet altijd lekker. De gesprekken worden onnatuurlijk wanneer de verteller te duidelijk gewoon een mededeling heeft. De in dialogen toegevoegde emoties (de spreker praat korzelig, kortaf, vermoeid, benieuwd, strak, enzovoorts) zijn soms zo overdadig dat het beeld chaotisch wordt.
De taalproblemen treden op in het hele boek, ik kreeg wel de indruk dat de verteller Vlag er minder last van heeft dan de uitlegger Vlag.
Wereldbouw is belangrijk bij sf. Vlags wereld is utopisch - dat wordt verteld, we zien nauwelijks hoe deze wereld functioneert. Technologische snufjes poppen op als iets nodig is. De invloed van al die techniek op de leefwereld wordt in het boek nauwelijks zichtbaar. Zelfs in het dagelijkse leven van de hoofdpersonen blijft het beperkt tot het direct nuttige. Ik vond dat jammer, ik zou Vlags wereld graag van binnenuit meemaken.
Het mechanisme voor sneller-dan-licht-reizen vond ik inventief, het speelt in de ontknoping ook nog een rol - dat vond ik creatief gevonden en mooi uitgewerkt.
Na de wat trage introductie komt het het verhaal op gang en gaat het tempo van de vertelling omhoog. Het boek wordt dan vlot leesbaar.
Op aarde zijn twee verschillende aliens aanwezig. De Leipomaanse androïde Rojak is uit op de Galdeense sneller-dan-licht-techniek - als hij die in handen heeft, zal hij de mensheid uitroeien en de Aarde bevolken met de de zaailingen. De Galdeense vrouw is afstammeling van de soort die ooit de mensheid heeft ontwikkeld, zij beschermt het nakomelingschap. De mensheid is net op reis naar vreemde planeten. Een reis met aardse technologie naar Mars en eentje met Galdeense technologie naar de verre aardachtige planeet TK001. De reizen leveren uiteraard problemen op.
Met deze ingrediënten bouwt Vlag een vlot leesbaar verhaal zonder pretenties.
Mijn conclusie over dit boek.
Ik vond het het verhaal best leuk. Aliens, technische hoogstandjes en confronterende belangen zijn de ingrediënten voor een avontuur. De technische uitweidingen zijn soms lang maar meestal redelijk boeiend. De wereldopbouw is fragmentarisch, gevolgen van technologie voor de wereld blijven onderbelicht. Karakterontwikkeling is in dit verhaal nauwelijks relevant.
'Thriller' vind ik een veel te groot woord, het is eerder een vermakelijk tussendoortje dan een spannend boek. Het taalgebruik maakte het lezen voor mij soms echt onaangenaam. Vlag is een vlotte verteller als hij eenmaal op gang is, maar een strenge redacteur was nuttig geweest..
Voor het verhaal kom ik tot 3 sterren van 5. De frustratie over de taal kost in mijn opinie helaas wel een ster, ik eindig daarom op 2 van de 5.
Volgens de site www.aadvlag.nl is het 'zeer goed los leesbaar'. Daar heeft de schrijver wel een lange (en ik vond taaie) introductie voor nodig. Na twee hoofdstukken komt het verhaal op gang, vanaf dat moment vertelt Vlag op tempo. Op verschillende plekken verderop in het boek wordt op dat moment noodzakelijke geschiedenis uit vorige delen nog eens teruggehaald. 'Los leesbaar' is mogelijk, maar het dekt niet helemaal de lading.
Ik kreeg jeuk van het taalgebruik. Er zijn veel verkeerd gebruikte leestekens, ik kwam veel onnodig gecompliceerde zinnen tegen en Vlag gebruikt regelmatig onlogische formuleringen. Neem bijvoorbeeld deze zin van bladzijde 1: 'Gemeten aan de kwantiteit van de sterrenzee, was het aantal door scanning vanaf Leipoma gevonden geschikte planeten, exact gelijk aan het verwachte.' De komma's zijn fout. De boodschap had veel simpeler geformuleerd kunnen worden. Af en toe werd het voor mij frustrerend lelijk Nederlands, bijvoorbeeld 'de planning is dat ik vijf jaar nodig denk te hebben', 'de centrale zweeg een moment, waarbij ingewikkelde berekeningen samen met deducties ontstonden, die...', 'de centrale verbrak daarna de verbinding nadat Rojak...', 'ze deden continu onlogische handelingen...', 'de hoeveelheid sarcasme is evenredig groot met haar schoonheid´ en zo verder.
Dialogen lopen niet altijd lekker. De gesprekken worden onnatuurlijk wanneer de verteller te duidelijk gewoon een mededeling heeft. De in dialogen toegevoegde emoties (de spreker praat korzelig, kortaf, vermoeid, benieuwd, strak, enzovoorts) zijn soms zo overdadig dat het beeld chaotisch wordt.
De taalproblemen treden op in het hele boek, ik kreeg wel de indruk dat de verteller Vlag er minder last van heeft dan de uitlegger Vlag.
Wereldbouw is belangrijk bij sf. Vlags wereld is utopisch - dat wordt verteld, we zien nauwelijks hoe deze wereld functioneert. Technologische snufjes poppen op als iets nodig is. De invloed van al die techniek op de leefwereld wordt in het boek nauwelijks zichtbaar. Zelfs in het dagelijkse leven van de hoofdpersonen blijft het beperkt tot het direct nuttige. Ik vond dat jammer, ik zou Vlags wereld graag van binnenuit meemaken.
Het mechanisme voor sneller-dan-licht-reizen vond ik inventief, het speelt in de ontknoping ook nog een rol - dat vond ik creatief gevonden en mooi uitgewerkt.
Na de wat trage introductie komt het het verhaal op gang en gaat het tempo van de vertelling omhoog. Het boek wordt dan vlot leesbaar.
Op aarde zijn twee verschillende aliens aanwezig. De Leipomaanse androïde Rojak is uit op de Galdeense sneller-dan-licht-techniek - als hij die in handen heeft, zal hij de mensheid uitroeien en de Aarde bevolken met de de zaailingen. De Galdeense vrouw is afstammeling van de soort die ooit de mensheid heeft ontwikkeld, zij beschermt het nakomelingschap. De mensheid is net op reis naar vreemde planeten. Een reis met aardse technologie naar Mars en eentje met Galdeense technologie naar de verre aardachtige planeet TK001. De reizen leveren uiteraard problemen op.
Met deze ingrediënten bouwt Vlag een vlot leesbaar verhaal zonder pretenties.
Mijn conclusie over dit boek.
Ik vond het het verhaal best leuk. Aliens, technische hoogstandjes en confronterende belangen zijn de ingrediënten voor een avontuur. De technische uitweidingen zijn soms lang maar meestal redelijk boeiend. De wereldopbouw is fragmentarisch, gevolgen van technologie voor de wereld blijven onderbelicht. Karakterontwikkeling is in dit verhaal nauwelijks relevant.
'Thriller' vind ik een veel te groot woord, het is eerder een vermakelijk tussendoortje dan een spannend boek. Het taalgebruik maakte het lezen voor mij soms echt onaangenaam. Vlag is een vlotte verteller als hij eenmaal op gang is, maar een strenge redacteur was nuttig geweest..
Voor het verhaal kom ik tot 3 sterren van 5. De frustratie over de taal kost in mijn opinie helaas wel een ster, ik eindig daarom op 2 van de 5.
1
Reageer op deze recensie
