Lezersrecensie
troostrijke roman, vol rouw, liefde en bijzondere gerechten
De Magie van het Japanse Restaurant vertelt de verhalen van Nagi, Keita, Mitsuyo en Kumagai, allemaal getekend door rouw en de wens om hun overleden dierbaren nog een keer te zien.
Dit kan in restaurant Chibi Neke, het afgelegen Japans restaurant aan zee. Bij aankomst worden de gasten verwelkomd door de eigenzinnige huiskat Chibi en de jonge, gepassioneerde chef-kok Kai, die de bezoekers een herinneringsgerecht voorschotelt. Zolang het gerecht nog warm is, kunnen zij nog voor 1 keer hun dierbare weer zien.
Het boek bevat 4 korte verhalen. In de eerste twee verhalen speelt de gedachte "Was ik maar nooit geboren" een grote rol. Nagi, die op jonge leeftijd haar moeder verloor en nu zelf met een ernstige ziekte te maken heeft, voelt de druk van de tijd. Keita is een 'hikikomori' die al 20 jaar niet van zijn slaapkamer afkomt, omdat hij het gevoel heeft gefaald te hebben in het leven en niet aan de verwachtingen van de maatschappij te kunnen voldoen. Mitsuyo, die eerder een gelukkig leven leidde, voelt zich nu eenzaam nu iedereen om haar heen overleden is. En tot slot is er Kumagai, die rouwt om zijn zoontje dat veel te vroeg is overleden door een ongeluk. Zijn verhaal is hartverscheurend, maar het einde biedt ook een mooie boodschap.
Dit boek is een troostrijke roman, vol rouw, liefde en bijzondere gerechten. Na elke hap hervinden de hoofdpersonen langzaam de kracht om het leven weer te omarmen. Wanneer je dit boek leest, snap je waarom het onder het genre 'healing fiction' valt. De verhalen hebben mij ontzettend geraakt, maar ook hoop en nieuwe perspectieven op het leven gegeven.
Dit kan in restaurant Chibi Neke, het afgelegen Japans restaurant aan zee. Bij aankomst worden de gasten verwelkomd door de eigenzinnige huiskat Chibi en de jonge, gepassioneerde chef-kok Kai, die de bezoekers een herinneringsgerecht voorschotelt. Zolang het gerecht nog warm is, kunnen zij nog voor 1 keer hun dierbare weer zien.
Het boek bevat 4 korte verhalen. In de eerste twee verhalen speelt de gedachte "Was ik maar nooit geboren" een grote rol. Nagi, die op jonge leeftijd haar moeder verloor en nu zelf met een ernstige ziekte te maken heeft, voelt de druk van de tijd. Keita is een 'hikikomori' die al 20 jaar niet van zijn slaapkamer afkomt, omdat hij het gevoel heeft gefaald te hebben in het leven en niet aan de verwachtingen van de maatschappij te kunnen voldoen. Mitsuyo, die eerder een gelukkig leven leidde, voelt zich nu eenzaam nu iedereen om haar heen overleden is. En tot slot is er Kumagai, die rouwt om zijn zoontje dat veel te vroeg is overleden door een ongeluk. Zijn verhaal is hartverscheurend, maar het einde biedt ook een mooie boodschap.
Dit boek is een troostrijke roman, vol rouw, liefde en bijzondere gerechten. Na elke hap hervinden de hoofdpersonen langzaam de kracht om het leven weer te omarmen. Wanneer je dit boek leest, snap je waarom het onder het genre 'healing fiction' valt. De verhalen hebben mij ontzettend geraakt, maar ook hoop en nieuwe perspectieven op het leven gegeven.
1
Reageer op deze recensie