Less is more

Ook in de thrillerwereld geldt: less is more. De korte inhoud van het boek indachtig laat zich dus het ergste vrezen. En die vrees wordt ook bevestigd. De wirwar van verhaallijnen en randintriges wordt zo chaotisch, dat ik er bloednerveus van word. Niet het spannende van het verhaal, niet de vlotte stijl, maar het gebrek van beiden in combinatie met de overvloed aan onnodige wendingen maakt dat ik het boek zo snel mogelijk heb afgehaspeld.

Bovendien heb ik me van bij het prille begin zitten ergeren aan de onhebbelijke gewoonte van de auteur om bij typeringen van zijn karakters de beschrijvingen aaneen te rijgen met /-tekens: "De Albanese pooier/drugsdealer/wapenhandelaar ...";, "... van jonge mannen moordenaars/zelfmoordenaars/boeven/wrakhout."... Ik kreeg het er op de duur zo erg van op mijn zenuwen dat ik bij elk van die opsommingen gewoon een paar lijnen oversloeg en dan verder las zonder het gevoel te krijgen dat ik wat gemist had. Dat had ik ook niet als ik helemaal niet aan het boek was begonnen ...