Een schilderij op héél speciaal canvas ...

Normaal lees je –zeker van een trilogie- de boeken in de chronologische volgorde. Ik had echter het verkeerde deel meegenomen op vakantie en kon mijn ongeduld niet de baas tot ik Dubbelganger thuis eerst kon lezen. Ik heb er dus een paar ongemakken bij moeten nemen: verwijzingen naar gebeurtenissen en/of personen die in deel 1 al uitvoerig aan bod kwamen en dus hun stempel drukken op De Anjercode. Het kon de pret niet drukken.

Nou ja, pret … Oorlog is geen pretje, het verzet al helemaal niet en de manier waarop alles door Ross wordt beschreven brengt de lezer zo dicht bij de werkelijkheid dat ik me kan voorstellen dat mensen die het meemaakten het niet altijd even makkelijk moeten hebben met zijn werk.

Ross doet wat we van Ross gewend zijn: hij doet de geschiedenis herleven dankzij zijn uitvoerig gedocumenteerde kennis van die periode. Hij vlecht realiteit en fictie op zo’n onnavolgbare manier door mekaar dat ik me soms afvraag of zij die er bij waren nog wel kunnen onderscheiden wat schijn en wat werkelijkheid is. Een schilderij waarvan het canvas zó opmerkelijk is, dat het hele schilderij erdoor bepaald wordt.