Het bekende NF-recept

Profilers zijn in. Elk politieteam dat moordzaken onderzoekt en zichzelf een beetje au sérieux neemt, heeft zo‚n profiler in dienst. Kit Quinn wordt af en toe ook door de politie gevraagd om een advies te verstrekken. Maar blijkbaar gebeurt het hier vooral achteraf en om hommeles met de verdediging van de arrestant te vermijden. Je moet een keikop zijn zoals Kit Quinn om tegen de draad in te gaan en de vrijlating van de verdachte te eisen, vooral als je geen poot hebt om op te staan. Je kan alleen hopen dat je gelijk hebt en dat er geen verdere slachtoffers zullen vallen.

Het bekende NF-recept: het verhaal wordt vanuit de ik-figuur verteld. Daardoor wordt de lezer op een griezelige manier in het verhaal gezogen, want na een paar bladzijden versmelt hij onverbiddelijk met die "ik" uit het boek. Onder de oppervlakte van het verhaal is ook duidelijk een sociale bewogenheid aanwezig, waardoor een engagement van de lezer zelf ontstaat. Het moèt gewoon goed aflopen voor de arme sloebers, voor de underdog. Maar dat gebeurt enkel in derderangsfeuilletons en voetbal. Jammer dat de ontknoping een beetje geforceerd werd. Er was een meer voor de hand liggende en natuurlijker aanvoelende oplossing mogelijk.