De moeder van Richard de Nooy werkt, als zeer jonge vrouw, tijdens de Tweede Wereldoorlog op Huize Zwaluwenburg. Een psychiatrische inrichting waar meisjes naar toe worden gestuurd die door hun omgeving als onhandelbaar worden gezien. Aan de hand van dagboeken, brieven, foto's en gesprekken wordt er een beeld geschetst van het leven daar. Van het actieve verzet. En het onderdak bieden aan Joodse onderduikers.
Door de titel verwacht ik dat het boek uitgebreid in gaat op het verraad. Echter door de opbouw van het boek, de vele verhaallijnen, switchen tussen de geschiedenis van het huis en het onderzoeksproces van de schrijver en het vooruitkijken (echt storend en niet relevant voor de loop van het verhaal), valt dit stukje verraad een beetje weg. Wat niet erg is. Want het verhaal blijkt zoveel meer te zijn dan alleen het verraad.
Mooi boek over een moedige jonge vrouw in een bizarre tijd.