Wat mij betreft een nieuwe mustread.

Ook deze keer heeft Fausto Brizzi mij zeer weten te vermaken met zijn meesterwerk, Je leeft maar 1 keer is een heerlijk verhaal om te lezen. Het bevat humor maar heeft ook zeker een emotionele lading.
Het geheel is beeldend geschreven en is zeer toegankelijk door zijn vlotte schrijfstijl.

Het verhaal gaat over Diego, 45 jaar, advocaat van beroep, gescheiden maar ook vader van Laura en Pico. Hij bevindt zich in een midlifecrisis die uiteindelijk resulteert in een depressie. Diego worstelt zich door de vier kenmerkende fases van deze ziekte. Dan breekt de dag aan die er eigenlijk niet meer had moeten zijn en besluit Diego het helemaal anders te gaan doen.
Hij daagt zichzelf uit om enkele missies te volbrengen. Deze missies variëren van hulp aan een bevriend kunstenaar tot het regelen van een vriendin voor zijn zoon Pico en alles daar tussenin. Maar niet alles loopt zoals gepland en dit levert weer nieuwe inzichten op.
Diego raakt bevriend met Massimiliano en Giannandrea en zij helpen hem met zijn missies maar ook met het terug op de rails krijgen van zijn leven.
Uiteindelijk blijkt wel dat liefde toch het allerbeste medicijn is…

Ook dit keer moest ik na het uitlezen nog even wat tijd hebben om alles te laten bezinken. Er zit ook nu voor mij een boodschap achter het geheel. Eentje waar ik al zoveel mogelijk naar probeer te handelen maar soms is het wel nodig om er weer even op gewezen te worden. Want waarom niet genieten van het hier en nu en uitstellen, ook nu geldt namelijk Je leeft maar 1 keer ( en wie zegt dat er nog een morgen komt?).

Je leeft maar 1 keer is wat mij betreft een mustread voor de komende (zomer-)tijd! Het zal je hart verwarmen en wellicht een traantje laten wegpinken maar dat laatste hoeft niet perse.

Deze review verscheen als origineel (en uitgebreider) via mijn eigen boekenblog.