Door de ogen van een kind

Ik mocht dit boek lezen voor De Boekenreizigers, olv Erna Eikhoudt.
Het is het debuut van Valentijn De Heer.
De cover is heel heftig met veel groene tinten en de ramen van het huis zijn in het rood.

Het gezin krijgt eerst een zoon, Elias en 6j later een 2de zoon, Johannes. Johannes heeft het syndroom van Down. Daar kunnen de ouders niet echt mee omgaan. Vooral vader heeft het niet op mensen met een beperking. Ze houden voor de buitenwereld de schijn hoog dat zij een normaal gezin zijn, zelfs op vakantie doen ze dit.
Elias zorgt voor zijn broertje. En later zelfs voor zijn ouders.
Tot Elias op een dag een houten huisje ziet waar Mevrouw Eva woont.

De auteur haalt veel thema’s aan. Actuele thema’s. Het is een boek waar ik aan begon en als ik een paar bladzijden gelezen had, dan moest ik het eventjes neerleggen om alles goed te laten bezinken. Zo aangrijpend was het . De auteur heeft heel goed de personages uitgewerkt. Ik kon er mij echt een beeld van maken van hoe het thuis in dat gezin allemaal ging.

Ik zou Elias zo in huis genomen hebben. Dat kind verdient een warme thuis, waar hij kind kan zijn en waar hij niet de hele tijd voor zijn broertje moest zorgen. Of waar hij de verantwoordelijkheid moet dragen wat zijn ouders nooit gedaan hebben? Nu in zo een situaties zouden de instanties ook hulp moeten bieden aan de ouders. Die kunnen dat niet alleen aan.
Ik zou heel graag willen weten hoe het met Elias en Johannes verder gaat. Krijgen ze allebei begeleiding/hulp?
Gaat Elias bij een goed gezin terechtkomen? Krijgt hij terug het vertrouwen in mensen?
Misschien in een aankomend verhaal.
Het is een aangrijpend boek, dat echt binnen is gekomen bij mij. Heel blij dat ik dit boek mocht lezen.