Het blauw tussen hemel en zee

‘De NAKBA, de catastrofe, die het wegvagen van Palestina inluidde, kwam langzaam op gang in 1947..Voor Beit Daras vond de beslissende veldslag plaats in mei 1948, kort nadat joodse immigranten uit Europa de nieuwe staat Israel hadden uitgeroepen in de plaats van de oude staat Palestina’.

‘Het blauw tussen hemel en zee’ is een verhaal over de uitzichtloze situatie in Gaza Israel waar mensen samen geperst leven met een minimum aan zorg, scholing, voeding, huisvestiging en werk.
Hier, in deze troosteloze omgeving groeien kinderen op, worden huwelijken gesloten, bloeit de liefde in wanhoop op.

‘In hun verterende hartstocht die nacht griften ze met hun mond, tanden en nagels toevluchtsoorden in het lichaam van de ander, waar ze stukken van hun hart achterlieten’.

Maar is er ook de dood, die er altijd loert; bommen, gassen, scherpschutters, altijd onverwacht, altijd met vernietigende kracht.

Hier leeft de familie van Nazmiyeh na hun gedwongen vertrek uit hun vreedzaam dorp Beit Baras, haar moeder, haar man, haar kinderen en verdere familie.
Hier klampen zij zich vast aan het geloof, aan hoop, aan elkaar. Ze weten niet of er een toekomst is voor hen, Palestijnse mensen in Gaza, de vervolgden van Israel.

‘Het blauw tussen hemel en zee’ is een aangrijpende en actuele roman. Schrijfster Susan Abulhwa beschrijft een bewogen familiegeschiedenis in oosterse en mystieke sferen, schitterend.

Het begint zó;

‘Toen onze geschiedenis nog op de heuvels lanterfantte, loom luierend in arcadische dagen, stroomde de rivier de Soekreer al door Beit Daras’.

Met haar eerder verschenen boek ‘Ochtend in Jenin’ en ‘Blauw tussen hemel en zee’ heeft Susan Abulhawa het volk van Palestina een stem gegeven, luid en duidelijk vertelt Abulhawa hun verhalen.

‘Alles wat gebeurt, is zoals het moet zijn. Op een dag zal dit allemaal voorbij zijn. Er zullen geen uren meer zijn, geen zonsondergangen’.